paduke of sri madhava teertha
this yati no.4 also belongs to other mutt/s
info from sumadhwaseva.com--->
Poorvashrama Name – Sri Govinda Shastri check
Ashrama guru – Sri Madhwacharya
Uttaradhikari – Sri Akshobhya Theertha
Ashrama Shishya – Sri Madhuhari Theertha (Majjige halli/ Tambihalli mutt)
Aradhana – Bhadrapada Amavasya
Period – 1333-1350
JANMA NAAMA – VISHNU SHASTRI
UPADESHA GURUGALU – SRI MADWACHARYARU
VRINDAVANA – MANURU
It is on the banks of the river Bheema.
Vrindavana pravesha – BHADRAPADA BAHULA AMAVASYE (MAHALAYA AMAVASYE DAY)
PERIOD : 1333-1349 AD
HIS SUCCESSOR – AKSHOBHYA THIRTHARU
साधिताखिलसत्तत्वं बाधिताखिलदुर्मतं ।
बोधिताखिलसन्मार्गं माधवाख्ययतिं भजे ।
ಸಾಧಿತಾಖಿಲಸತ್ತತ್ವಂ ಬಾಧಿತಾಖಿಲದುರ್ಮತಂ |
ಬೋಧಿತಾಖಿಲಸನ್ಮಾರ್ಗ ಮಾಧವಾಖ್ಯ ಯತಿಂ ಭಜೇ |
|| sAdhitAkhilasattattvam bAdhitAkhiladurmatam |
bodhitAkhilasanmArgaM mAdhavAkhyayatiM bhaje ||
He is the third direct disciple of Sri Acharya Madhwa,After Sri Padmanabha Tirtharu, Narahari Tirtharu.
|| sAdhitAkhilasattattvam bAdhitAkhiladurmatam |
bodhitAkhilasanmArgaM mAdhavAkhyayatiM bhaje ||
Mruttika Vrundavanas –
At Tambihalli – Bangalore Basavapura near HAL, (Kolar – Mulabagilu Road) a mrittika brindavan of Sri Madhava Theertharu is available for worship.
At Chennai Perambur Srinivasa street
AT Tuticorin Meelavittan road
Now, the headquarters of this matha is at Tambihalli , Mulubagal, Kolar District in Karnataka. Madhava Thirtha’s disciples formed an institution which exists even today as Majjigehalli matha at Thambihalli near Mulubagal. Shri Madhava Thirtha, entered brindavan at Hampi and his mortal remains were later shifted to Mannur near Gulbarga. The seat of the pontificate was then moved from Mannur to Thambihalli.
Moola Vigraha of the Mutt –
Srimadwacharya kararchita Sri Veera Rama idol
Once he was sitting for pooja. All of a sudden, he got up from the pooja seat and did namaskara by joining both his hands and took theertha from some body. But no one was seen there. The shishyas were surprised at this and they questioned as to from whom he took the theertha and did namaskara. They got the reply that Acharya Madhwa was doing the pooja and was doing the pooja of the idols which he had given it to Madhava Tirtha and that he took the tirtha himself and gave to me also. It means that Sri Madhava Tirtharu saw Acharya Madhwa even after he reached Badarikashrama.
Granthas –
Vyakhyaana on Parasharasmruti with the title Parashara Madhwa Vijaya – BUT UNAVAILABLE
Commentaries on four vedas following the guidelines shown by Acharya Madhwa in Rigbhshya
ವೃಂದಾವನ – ಮಣೂರು – ಗುಲ್ಭರ್ಗದಿಂದ 65 ಕಿ.ಮೀ ದೂರದಲ್ಲಿದೆ
How to visit Mannur?
Mannur is the place of stay and vrundavana for many Madhwa Philosophers.
1. Sri Yadavaryaru spent most of his time there only.
2. There is the idol of Chenna Keshava which got the pratistapane by Dhruvarajaru.
3. Sri Vedesha Tirtha’s Vrundavana is there
4. It is the Penance place of Sri Govinda Odeyar.
ಒಮ್ಮೆ ಇವರು ಪೂಜೆಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗೆ, ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೇ ತಾವು ಕುಳಿತಿದ್ದ ಜಾಗದಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಹೋಗಿ ತಮ್ಮ ಎರಡೂ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ ನಮಸ್ಕರಿಸತೊಡಗಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಯಾರೂ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಮಾಧವತೀರ್ಥರು ಆ ಅದೃಶ್ಯನ ಕೈಲಿಯೇ ತೀರ್ಥವನ್ನೂ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರು. ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಏನು ನಡೆಯುತ್ತಿದೆಯೆಂದು ಅರ್ಥವಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ನಂತರ ಪೂಜೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಕುತೂಹಲವನ್ನು ತಡೆಯಲಾರದೆ ಶಿಷ್ಯರು – ನೀವು ಯಾರಿಗೆ ಕೈ ಮುಗಿದಿದ್ದು? ಯಾರಿಂದ ತೀರ್ಥ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದು? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲು, ಮಾಧವತೀರ್ಥರು ಹೇಳಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದು ಶ್ರೀಮದ್ವಾಚಾರ್ಯರೇ. ಅವರೇ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಬಂದು ಪೂಜಿಸುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದೆ. ನಂತರ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು ತೀರ್ಥವನ್ನು ತಾವು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನನಗೂ ನೀಡಿದರು ಎಂದರು” *********
inf is from FB madhwanet--->
shri mAdhava tIrtharu
ArAdhanE: bhAdrapada krishNa amAvAsya
Period: 1333 - 1349
Parampare: mUla parampare, #4.
janma nAma: shri vishNu shAstri
sanyAsa gurugaLu: shrimad Ananda tIrtha bhagavadpAdaru
pITAdhipatya gurugaLu: shri narahari tIrtharu
shishyaru: shri akshObhya tIrtharu and shri madhuhari tIrtharu
brindAvana: maNUr (according to some), kampili (according to some others)
mrithika brindAvana: mAdhava tIrtha maTa head quarters, tambihaLLi, near kOlAra.
Shri Madhavteertha Swamiji was the third pontiff to succeed Shri Madhwacharya. He was also, like his predecessors, Shri Padmanabhateertha and Shri Narahariteertha, a disciple of Shri Madhwacharya; but, unlike that of his predecessors, very little is known about Shri Madhavteertha except that he was a profound Vedic scholar and an ascetic of a very high order. History seems to have preferred to remain silent on this great swamiji rather than being evocative; the tides of time have drowned almost the entire account of his life, but a few stray pages which have continued to float despite the ever mounting tides, bespeak of this persona, of his amazing power of memorization, exceptionally vast knowledge of scriptures, equanimity and broad mindedness, and yet a singular preference for maintaining low profile.
Shri Madhavteertha hailed from the Deccan Plateau; although the exact place of his birth is not known, he is said to have been born in the region now known as Bijapur district. He was born into a family of Yajurvedi Brahmins in 1251 A D, and was named as Vishnu. He was a different boy, calm and quiet; and, unlike other boys of his age, he hardly took interest in playful activities. He was often found alone, lost in thought, much to the concern of the elders. But their fears were soon allayed, when he began being taught simple shiokas; he would commit them to memory when taught just once, and would reproduce them with flawless pronunciations. He showed the same ability of memorization when the length and complexity of shlokas and stotras increased. He had learnt a number of stotras, including lengthy ones, by heart, by the time he was ready to be introduced to the Vedic studies after upanayana.
Vishnu was initiated into the Vedic studies at the early age of seven after upanayana, and he showed remarkable progress. With his extraordinary power of memorization, he could learn all the four Vedas by heart, which was simply phenomenal given the fact that the Rigveda alone contains more than 10,000 mantras. He studied grammar, and committed all its rules to memory. As the years passed, he took up the study of philosophy, studied logic, the Upanishads, shastras and puranas, in detail, and he emerged as an outstanding scholar in monist philosophy that being the order of the time, in his early youth.
The formative years of Vishnu were a continuation of his natural tendencies, which turned him into a young man quite different from his contemporaries in terms of approach to life, outlook and behavior; he was a reserved youth, an introvert; he kept himself away from crowds, and spent his time is solitude, meditating on the philosophy he had studied. All these qualities lent him a rare grace which greatly enhanced his personality including appearance. He beamed with a dignity which was majestic, and commanded respect from all including scholars.
It was, therefore, no wonder that he was, in the course of time, conferred the title “Shastri” by reputed Vedic scholars of his time at the exam he took at Kashi; in fact, his unbelievably vast knowledge of religious scriptures and shastras, particularly of memorization of the entire texts of all the four Vedas, and above all an unusually scholarly grace with a touch of divinity merited much higher title which the examiners were ready to confer, but he was content with the title “Shastri” as was conferred on successful students, much to the surprise of one and all. And officially he came to be known as Vishnushastri.
With such an enormous fund of knowledge, Vishnushastri would be an asset to any place where he would choose to settle. Naturally, the scholars present at the examination wished Vishnushastri to settle at Kashi, the most ancient centre of learning. They considered him as the rising star in the Adwaita school of thought, which had, for centuries, been ruling the Hindu philosophy, and which had, a few decades earlier, found a strong opponent in Shri Madhwacharya. Shri Madhwacharya who had been propagating dualism which vastly differed from monism, had been making waves in the South, and had attracted a sizable section of monists to his fold in the North, during his visit a few years earlier. The scholars thought that young Vishnushastri, with his truly amazing knowledge, would provide invincibility to the fort of the Adwaita school of thought and add grace to Kashi which had been the most sought after place by scholars, apart from being one of the holiest places. They requested him to make Kashi his home. But Vishnu Shastri politely declined the request preferring to settle at a quieter place.
Vishnushastri was a seeker of truth in a real sense; he would analyze philosophical doctrines from many angles both scriptural and rational; he would weigh them against physical reality. Every philosophy holds good to an extent, to a great extent, and beyond that, it enters a zone where it seems to fade into abstractness, say great intellectuals. Only a very few Great Masters, souls of exceptional intrinsic worth, have the privilege to lead one beyond that zone. Vishnu shastri had reached that stage and was trying to probe the zone by himself, but without success.
A few years thence, Shri Madhwacharya visited North India on his second pilgrimage to Badari, and on his way to Udupi, he halted at Kurukshetra to observe chaturmasya. There Vishnu shastri entered into a philosophical debate with Shri Madhwacharya. Shri Madhwacharya was highly pleased with Vishnushastri’s knowledge; and clearing all doubts in the ensuing debate, he led Vishnushastri to through the abstract philosophical zone to the realm of pure philosophy. Vishnu shastri was so much impressed by Shri Madhwacharya’s knowledge and lustrous personality that he asked him to accept him as his disciple, and Shri Madhwacharya gladly acceded to his request, and ordained him into sanyasa and named him as Madhava teertha.
Shri Madhavteertha began study under Shri Madhwacharya. His life as a student was no different from the one he had led earlier except that the former consisted of self study, and the new one of studying under a teacher. Shri Madhwacharya taught him deeper realities, and led him through the hazy zone of philosophical abstractness to the endless realm of pure philosophy and bliss, beyond. He became a favourite disciple of his mentor as borne out by the fact that in the course of time, he was one of the four disciples selected for scripting the third chapter of Shri Madhwacharya’s work Anu bhashya; and Shri Madhwacharya was so happy with the scripte, that he conferred the title “Vinayaka” on him, and nominated him for the pontificate of the maTa. Shri Madhavteertha continued to reach higher altitudes of pure philosophy under the tutelage of Shri Madhwacharya. He was with Shri Madhwacharya for about forty years till the latter left for Hire Badari in 1319 A D; and he was anointed as the pontiff of the maTa in 1333 after Shri Narahari teertha, as directed by Shri Madhwacharya before his final departure to Hire Badari.
Shri Madhavteertha graced the pontificate of the maTa for about sixteen years; His extraordinary scholarship, dignity and the divine grace, a product of performance of rigorous penance impressed one and all including scholars of other schools of thought; he could expand the maTa followership. He also established a maTa at Majjigehalli in Kolar district, and deciding to devote more time to the performance of penance, appointed Shri Madhuhariteertha to look after it. The maTa was subsequently shifted to Tambehalli near Mulabagilu, and has come to be known as mAdhava tIrtha maTa.
Shri Madhava teertha was a great tapaswin. He had himself made an idol of Vamsha Ram Devaru, and had been worshipping it along with other sacred idols which had been worshipped right from Lord Brahma to Shri Madhwacharya and thereafter by Shri Padmanabhteertha and Shri Narahariteertha; he was very much upset that it had not been consecrated by his mentor, Shri Madhwacharya. One day it so happened, that he was busy performing the daily pooja when all of a sudden he got up from the seat and prostrated as if someone, a truly great personage, had arrived, and sitting by the side, observed the pooja mandap with great attention and reverence; and then he cupped his right palm and acted as if he took teertha, and prostrated again with satisfaction writ large on his face, much to the confusion of those present. Later on when asked for his mysterious behavior, he explained that Shri Madhwacharya had arrived, invisible to the others, to consecrate the idol of Vamasha Devaru!
Although he shunned publicity, Shri Madhava teertha did not believe in the entombment of true philosophical knowledge; he had, by the grace of his mentor, Shri Madhwacharya, acquired it in abundance, and decided to put it in black and white for posterity, choosing the Vedas for the purpose. He knew all the Vedas by heart, and decided to give their true interpretations. He wrote on all Vedic mantras. It was a Herculean task but he completed for the benefit of mankind.
However, Sri Madhavteertha’s great work was lost; it could not be discovered during his life time; nor has it been found till to-day. But there are reports that suggest that the work, after its mysterious disappearance, found its way to Germany, where it is preserved. Let us hope it is made available to us very soon.
Shri Madhava teertha was an ascetic, and, by inclination, loved seclusion. Once he visited Mannur, a picturesque village, on the bank of the River Bheema; the calmness and quietude, the scenic beauty and the serenity the river had provided to the village appealed to him very much; and he chose the village as his resting place. He spent his last years at Mannur where, he entered vrindavana on Bhadrapada Amavasya, in the year 1349 A. D.
Shri Madhava teertha was a great tapasvin; his vrindavana has the power of his penance and is highly revered; obeisance offered to it is said to help one in spiritual advancement; it has been instrumental in producing a large number of scholars for centuries. The power transcends space.
Shri Madhava teertha Swamiji’s life reads like that of a king of great intrinsic worth who was born for the attainment of greater spiritual progress through renunciation. He was said to be of the amsha of Garuda.
shri mAdhava tIrtha guruvAntargata, bhAratIramaNa mukhyaprAnantargata sItA patE shriman vIrarAma dEvara pAdAravindakke gOvindA gOvindA....
shri krishnArpaNamastu
*********
info from uttaradimutt.org--->Previously known as Vishnu Shastri,Shri Madhava Theertha was the third to be anointed to the seat of Shri Uttaradi Matha after the disappearance of Shri Madhwacarya. The idol of Vamsha Rama that we see today was blessed to Shri Uttaradi Matha during his period.The senior most direct disciples of Sri Ananda Tirtha (Madhwacharya) were Sri Padmanbha Teertha, Sri Narahari Teertha, Sri Madhava Teertha and Sri Akshobhya Teertha. In the same order they were the pontiffs of Sri Uttaradi Matha.
Once when Sri Madhava Teertha was engaged in the worship of Digvijaya Rama,Moola Rama and Moola Seeta along with other pratimas of Shri Matha, All of a sudden he moved from his place and prostrated to a great personality visible only to his holiness. The whole pooja was over and Sri Madhava Teertha most reverently took the sacred teertha (holy water) from one who was invisible. The whole incident was clarified afterwards by Sri Madhava Tirtha to satisfy the curiosity of the devout spectators. He said - "The Deity of Vamsha Rama which I have now acquired with Providential grace has been endowed with special sacredness of SriMadAcharya (Madhwacharya) who came in person to worship the Deity. He worshipped in his usual grand way, took teertha (charan-amrita) himself and blessed me with teertha afterwards". The whole gathering was astounded at the great event.
A similar incident was also reported to have been experienced by Sri Akshobya Tirtha when he was worshipping Sri Prasanna Vittala in Pandarapur. It is said that he has composed a commentary to the Parasara Smrti called Parasara Madhwa-vijaya, and some other compositions have also been accredited to him (Rig, Yajus and Saama Veda commentaries). The Mahalaya Amavasya (which usually falls in the month of Aswin) is this great saint's aradhana (disappearance anniversary).
Brindavana of Shi Madhava Teertharu is at Mannur.
How to visit Mannur?
Mannur comes under Gulbarga District.It is neary about 65 K.ms from Gulbarga.There is bus facility to Mannur from Gulbarga.
Contact DetailsContact Person: Shri Ramacharya Avadhani Phone no:08471-230205/9448952626 Post : Mannur Tq: Afzalpur Dist : Gulbarga********
Sri Madhava Theertharu was the third 'acarya' to reside on the Pitha after the disappearance of Sriman Madhvacharyaru. His purvashrama name was Vishnu Shastri,
The senior most direct disciples of Sri Ananda Tirtha (Madhvacharyaru) were Sri Padmanbha Theertharu, Sri Narahari Theertharu, Sri Madhava Theertharu and Sri Akshobhya Theertharu. In the same order they were the pontiffs of what latter became known as the Sri Uttaradi Mutt with an ending year of 1324 AD, 1332 AD, 1350 AD and 1365 AD, respectively. Some suggest that Sri Akshobhya Theertharu obtained his sannyasa ashrama from Sri Madhava Theertharu, however Akshobhya Theertharu was a sannyasi when Sriman Madhvacharyaru installed him with the others at Kanva Tirtha to be the heads of the various Mutts
Sri Madhava Theertharu also established the Majjige Halli Mutt near Mulubagal (Karnataka) and deputed Sri Madhurai Theertharu (one of his disciples) to look after the mutt. The Majjjige Halli Mutt worships the Veera Rama Idol personally worshipped by Sri Madhava Tirtha. He also started Kanva Mutt.
He also gave 'ashrama' to Sri Akshobhya Theertharu and installed him as the Pith Adipatya or pontiff of Sri Uttaradi Mutt to worship the idols/Deities which were personally worshipped by Sriman Madhvacharyaru himeself.
Once a marvellous incident happened when Sri Madhava Theertharu was engaged in the worship of Digvijaya Rama that Sri Narahari Theertharu brought back for Sriman Madhvacharyaru. All of a sudden he moved from his place and made prostration to some great personality visible to himself and invisible to others and sat with folded hands. The whole pooja was over and Sri Madhava Theertharu most reverently took the sacred tirtha (holy water) from one who was invisible. The whole incident was clarified afterwards by Sri Madhava Theertharu himself to satisfy the curiosity of the devout spectators. He said - "The Deity of Vamsha Rama which I have now acquired with Providential grace has been endowed with special sacredness of Sriman Madhvacharyaru who came in person to worship the Deity. He worshipped in his usual grand way, took tirtha (charan-amrita) himself and blessed me with tirtha afterwards". The whole gathering was astounded at the great event. A similar incident was also reported to have been experienced by Sri Akshobya Theertharu when he was worshiiping Sri Prasanna Vittala in Pandarapur.
Sri Madhava Theertharu was quite often confused with, or known as 'the Madhwacarya' or Madhva, due to the similarity in name.
There is also a 'mayavadin' of the same name of almost the same time, consequently these two are often confused. As B.N.K.Sharma the Madhva scholar has pointed out in his book (B.N.K. Sharma. 1961. "History of the Dvaita school of Vedanta", Page 229.). The story refered to in this connection of how the other Madhava Theertharu founded the city of Vijayanagar after the discovery of a huge amount of hidden treasure is as follows. Before this, however, Madhava Theertharu lived an austere life as an ascetic in the mountains of Karnataka, who once found himself being frequented by a shepherd of the name Bukka. This poor shepherd had heard that Sri Madhava Theertharu, the great 'sannyasi', was there absorbed in thoughts of Lord Narayana, and so he decided to daily bring him some simple foodstuffs. Madhava Theertharu blessed him saying, "One day you shall be the King of all Hindustan." By this blessing, immediately all the local shepherds made him their head, and he became known as the King of that local country which governed five groups of communities - Canara, Taligas, Canguivaro, Negapatao and Badagas. In this kingdom he became known as Boca Rao and reigned for thirty seven years by the blessings of the great Sri Madhava Theertharu. Bukka conquered many kingdoms from the time he came to rule in 1343 A.D.
In his usual insistant manner K. Raghupathi Rao says, "The name Sri Madhava Theertharu referred to by you refers to Vidyaranya, the 'mayavadin guru', who founded the Vijayanagar kingdom through Bukka. He was at Sringeri too. He was defeated in debate by Akshobhya Theertharu, the debate having been umpired by the great Sri Vaishnava Sri Vedanta Desika."(K.Raghupathi Rao. 12th January 1991. Letter to JTCd.)
For some reason best known to Teekacharyaru / Sri Jaya Theertharu, while commenting on almost every other 'acarya' completely ignored any works of Madhava Theertharu, not even mentioning him in any way shape or form!(BNK Sharma. 1961. History of the Dvaita School of Vedanta. page 229.) Some Madhvas even suggest that Madhava Theertharu left the association of Vaishnavas, going over to the 'enemy camp'. Other Madhvas' were extremely upset to think that anyone could even suggest such a thing. The Poona Prajna Vidya Pitha said, "However, Sri Madhava Theertharu, the disciple of Sriman Madhvacharyaru is not related in the establishment of Vijayanagara."(Tirumala Kulkarni, Bangalore).
B N K Sharma suggests that it was simply that, "......he had probably no literary leanings."(BNK Sharma. 1961. History of the Dvaita School of Vedanta. page 229.) And that this is why there is next to nothing is writen in the 'mutt' records to glorify his deeds. This cannot be said for sure, but one would think that as the pontiff for 17 years something would be known.
All that we could find is that Sri Madhava Theertharu was in office at the Vedanta Pitha from 1333 A.D., until 1350 A.D., when he passed away. Some say that he made a commentary on the Parasara Smrti called Parasara Madhva-vijaya, and some other books have also been accredited to him (Rg, Yajus and Saama Veda commentaries), most people consider this very complimentary, but possibly unfounded. As little is known of him, there is much confusion maybe mis-identifying him with others.
It is said that his bodily remains were entombed at Hampi, but have since been moved to Manur on the Bhima River of Bijapur District. Very recently, a mritika brindavana of Sri Madhava Theertharu was installed in Mulubagal.
The Mahalaya Amavasya (which usually falls in the month of Aswin) is this great saint's aradhana (disappearance anirversary).
*******
inf is from FB madhwanet--->
shri mAdhava tIrtharu
ArAdhanE: bhAdrapada krishNa amAvAsya
Period: 1333 - 1349
Parampare: mUla parampare, #4.
janma nAma: shri vishNu shAstri
sanyAsa gurugaLu: shrimad Ananda tIrtha bhagavadpAdaru
pITAdhipatya gurugaLu: shri narahari tIrtharu
shishyaru: shri akshObhya tIrtharu and shri madhuhari tIrtharu
brindAvana: maNUr (according to some), kampili (according to some others)
mrithika brindAvana: mAdhava tIrtha maTa head quarters, tambihaLLi, near kOlAra.
Shri Madhavteertha Swamiji was the third pontiff to succeed Shri Madhwacharya. He was also, like his predecessors, Shri Padmanabhateertha and Shri Narahariteertha, a disciple of Shri Madhwacharya; but, unlike that of his predecessors, very little is known about Shri Madhavteertha except that he was a profound Vedic scholar and an ascetic of a very high order. History seems to have preferred to remain silent on this great swamiji rather than being evocative; the tides of time have drowned almost the entire account of his life, but a few stray pages which have continued to float despite the ever mounting tides, bespeak of this persona, of his amazing power of memorization, exceptionally vast knowledge of scriptures, equanimity and broad mindedness, and yet a singular preference for maintaining low profile.
Shri Madhavteertha hailed from the Deccan Plateau; although the exact place of his birth is not known, he is said to have been born in the region now known as Bijapur district. He was born into a family of Yajurvedi Brahmins in 1251 A D, and was named as Vishnu. He was a different boy, calm and quiet; and, unlike other boys of his age, he hardly took interest in playful activities. He was often found alone, lost in thought, much to the concern of the elders. But their fears were soon allayed, when he began being taught simple shiokas; he would commit them to memory when taught just once, and would reproduce them with flawless pronunciations. He showed the same ability of memorization when the length and complexity of shlokas and stotras increased. He had learnt a number of stotras, including lengthy ones, by heart, by the time he was ready to be introduced to the Vedic studies after upanayana.
Vishnu was initiated into the Vedic studies at the early age of seven after upanayana, and he showed remarkable progress. With his extraordinary power of memorization, he could learn all the four Vedas by heart, which was simply phenomenal given the fact that the Rigveda alone contains more than 10,000 mantras. He studied grammar, and committed all its rules to memory. As the years passed, he took up the study of philosophy, studied logic, the Upanishads, shastras and puranas, in detail, and he emerged as an outstanding scholar in monist philosophy that being the order of the time, in his early youth.
The formative years of Vishnu were a continuation of his natural tendencies, which turned him into a young man quite different from his contemporaries in terms of approach to life, outlook and behavior; he was a reserved youth, an introvert; he kept himself away from crowds, and spent his time is solitude, meditating on the philosophy he had studied. All these qualities lent him a rare grace which greatly enhanced his personality including appearance. He beamed with a dignity which was majestic, and commanded respect from all including scholars.
It was, therefore, no wonder that he was, in the course of time, conferred the title “Shastri” by reputed Vedic scholars of his time at the exam he took at Kashi; in fact, his unbelievably vast knowledge of religious scriptures and shastras, particularly of memorization of the entire texts of all the four Vedas, and above all an unusually scholarly grace with a touch of divinity merited much higher title which the examiners were ready to confer, but he was content with the title “Shastri” as was conferred on successful students, much to the surprise of one and all. And officially he came to be known as Vishnushastri.
With such an enormous fund of knowledge, Vishnushastri would be an asset to any place where he would choose to settle. Naturally, the scholars present at the examination wished Vishnushastri to settle at Kashi, the most ancient centre of learning. They considered him as the rising star in the Adwaita school of thought, which had, for centuries, been ruling the Hindu philosophy, and which had, a few decades earlier, found a strong opponent in Shri Madhwacharya. Shri Madhwacharya who had been propagating dualism which vastly differed from monism, had been making waves in the South, and had attracted a sizable section of monists to his fold in the North, during his visit a few years earlier. The scholars thought that young Vishnushastri, with his truly amazing knowledge, would provide invincibility to the fort of the Adwaita school of thought and add grace to Kashi which had been the most sought after place by scholars, apart from being one of the holiest places. They requested him to make Kashi his home. But Vishnu Shastri politely declined the request preferring to settle at a quieter place.
Vishnushastri was a seeker of truth in a real sense; he would analyze philosophical doctrines from many angles both scriptural and rational; he would weigh them against physical reality. Every philosophy holds good to an extent, to a great extent, and beyond that, it enters a zone where it seems to fade into abstractness, say great intellectuals. Only a very few Great Masters, souls of exceptional intrinsic worth, have the privilege to lead one beyond that zone. Vishnu shastri had reached that stage and was trying to probe the zone by himself, but without success.
A few years thence, Shri Madhwacharya visited North India on his second pilgrimage to Badari, and on his way to Udupi, he halted at Kurukshetra to observe chaturmasya. There Vishnu shastri entered into a philosophical debate with Shri Madhwacharya. Shri Madhwacharya was highly pleased with Vishnushastri’s knowledge; and clearing all doubts in the ensuing debate, he led Vishnushastri to through the abstract philosophical zone to the realm of pure philosophy. Vishnu shastri was so much impressed by Shri Madhwacharya’s knowledge and lustrous personality that he asked him to accept him as his disciple, and Shri Madhwacharya gladly acceded to his request, and ordained him into sanyasa and named him as Madhava teertha.
Shri Madhavteertha began study under Shri Madhwacharya. His life as a student was no different from the one he had led earlier except that the former consisted of self study, and the new one of studying under a teacher. Shri Madhwacharya taught him deeper realities, and led him through the hazy zone of philosophical abstractness to the endless realm of pure philosophy and bliss, beyond. He became a favourite disciple of his mentor as borne out by the fact that in the course of time, he was one of the four disciples selected for scripting the third chapter of Shri Madhwacharya’s work Anu bhashya; and Shri Madhwacharya was so happy with the scripte, that he conferred the title “Vinayaka” on him, and nominated him for the pontificate of the maTa. Shri Madhavteertha continued to reach higher altitudes of pure philosophy under the tutelage of Shri Madhwacharya. He was with Shri Madhwacharya for about forty years till the latter left for Hire Badari in 1319 A D; and he was anointed as the pontiff of the maTa in 1333 after Shri Narahari teertha, as directed by Shri Madhwacharya before his final departure to Hire Badari.
Shri Madhavteertha graced the pontificate of the maTa for about sixteen years; His extraordinary scholarship, dignity and the divine grace, a product of performance of rigorous penance impressed one and all including scholars of other schools of thought; he could expand the maTa followership. He also established a maTa at Majjigehalli in Kolar district, and deciding to devote more time to the performance of penance, appointed Shri Madhuhariteertha to look after it. The maTa was subsequently shifted to Tambehalli near Mulabagilu, and has come to be known as mAdhava tIrtha maTa.
Shri Madhava teertha was a great tapaswin. He had himself made an idol of Vamsha Ram Devaru, and had been worshipping it along with other sacred idols which had been worshipped right from Lord Brahma to Shri Madhwacharya and thereafter by Shri Padmanabhteertha and Shri Narahariteertha; he was very much upset that it had not been consecrated by his mentor, Shri Madhwacharya. One day it so happened, that he was busy performing the daily pooja when all of a sudden he got up from the seat and prostrated as if someone, a truly great personage, had arrived, and sitting by the side, observed the pooja mandap with great attention and reverence; and then he cupped his right palm and acted as if he took teertha, and prostrated again with satisfaction writ large on his face, much to the confusion of those present. Later on when asked for his mysterious behavior, he explained that Shri Madhwacharya had arrived, invisible to the others, to consecrate the idol of Vamasha Devaru!
Although he shunned publicity, Shri Madhava teertha did not believe in the entombment of true philosophical knowledge; he had, by the grace of his mentor, Shri Madhwacharya, acquired it in abundance, and decided to put it in black and white for posterity, choosing the Vedas for the purpose. He knew all the Vedas by heart, and decided to give their true interpretations. He wrote on all Vedic mantras. It was a Herculean task but he completed for the benefit of mankind.
However, Sri Madhavteertha’s great work was lost; it could not be discovered during his life time; nor has it been found till to-day. But there are reports that suggest that the work, after its mysterious disappearance, found its way to Germany, where it is preserved. Let us hope it is made available to us very soon.
Shri Madhava teertha was an ascetic, and, by inclination, loved seclusion. Once he visited Mannur, a picturesque village, on the bank of the River Bheema; the calmness and quietude, the scenic beauty and the serenity the river had provided to the village appealed to him very much; and he chose the village as his resting place. He spent his last years at Mannur where, he entered vrindavana on Bhadrapada Amavasya, in the year 1349 A. D.
Shri Madhava teertha was a great tapasvin; his vrindavana has the power of his penance and is highly revered; obeisance offered to it is said to help one in spiritual advancement; it has been instrumental in producing a large number of scholars for centuries. The power transcends space.
Shri Madhava teertha Swamiji’s life reads like that of a king of great intrinsic worth who was born for the attainment of greater spiritual progress through renunciation. He was said to be of the amsha of Garuda.
shri mAdhava tIrtha guruvAntargata, bhAratIramaNa mukhyaprAnantargata sItA patE shriman vIrarAma dEvara pAdAravindakke gOvindA gOvindA....
shri krishnArpaNamastu
*********
info from uttaradimutt.org--->Previously known as Vishnu Shastri,Shri Madhava Theertha was the third to be anointed to the seat of Shri Uttaradi Matha after the disappearance of Shri Madhwacarya. The idol of Vamsha Rama that we see today was blessed to Shri Uttaradi Matha during his period.The senior most direct disciples of Sri Ananda Tirtha (Madhwacharya) were Sri Padmanbha Teertha, Sri Narahari Teertha, Sri Madhava Teertha and Sri Akshobhya Teertha. In the same order they were the pontiffs of Sri Uttaradi Matha.
Once when Sri Madhava Teertha was engaged in the worship of Digvijaya Rama,Moola Rama and Moola Seeta along with other pratimas of Shri Matha, All of a sudden he moved from his place and prostrated to a great personality visible only to his holiness. The whole pooja was over and Sri Madhava Teertha most reverently took the sacred teertha (holy water) from one who was invisible. The whole incident was clarified afterwards by Sri Madhava Tirtha to satisfy the curiosity of the devout spectators. He said - "The Deity of Vamsha Rama which I have now acquired with Providential grace has been endowed with special sacredness of SriMadAcharya (Madhwacharya) who came in person to worship the Deity. He worshipped in his usual grand way, took teertha (charan-amrita) himself and blessed me with teertha afterwards". The whole gathering was astounded at the great event.
A similar incident was also reported to have been experienced by Sri Akshobya Tirtha when he was worshipping Sri Prasanna Vittala in Pandarapur. It is said that he has composed a commentary to the Parasara Smrti called Parasara Madhwa-vijaya, and some other compositions have also been accredited to him (Rig, Yajus and Saama Veda commentaries). The Mahalaya Amavasya (which usually falls in the month of Aswin) is this great saint's aradhana (disappearance anniversary).
Brindavana of Shi Madhava Teertharu is at Mannur.
How to visit Mannur?
Mannur comes under Gulbarga District.It is neary about 65 K.ms from Gulbarga.There is bus facility to Mannur from Gulbarga.
Contact DetailsContact Person: Shri Ramacharya Avadhani Phone no:08471-230205/9448952626 Post : Mannur Tq: Afzalpur Dist : Gulbarga********
Sri Madhava Theertharu was the third 'acarya' to reside on the Pitha after the disappearance of Sriman Madhvacharyaru. His purvashrama name was Vishnu Shastri,
The senior most direct disciples of Sri Ananda Tirtha (Madhvacharyaru) were Sri Padmanbha Theertharu, Sri Narahari Theertharu, Sri Madhava Theertharu and Sri Akshobhya Theertharu. In the same order they were the pontiffs of what latter became known as the Sri Uttaradi Mutt with an ending year of 1324 AD, 1332 AD, 1350 AD and 1365 AD, respectively. Some suggest that Sri Akshobhya Theertharu obtained his sannyasa ashrama from Sri Madhava Theertharu, however Akshobhya Theertharu was a sannyasi when Sriman Madhvacharyaru installed him with the others at Kanva Tirtha to be the heads of the various Mutts
Sri Madhava Theertharu also established the Majjige Halli Mutt near Mulubagal (Karnataka) and deputed Sri Madhurai Theertharu (one of his disciples) to look after the mutt. The Majjjige Halli Mutt worships the Veera Rama Idol personally worshipped by Sri Madhava Tirtha. He also started Kanva Mutt.
He also gave 'ashrama' to Sri Akshobhya Theertharu and installed him as the Pith Adipatya or pontiff of Sri Uttaradi Mutt to worship the idols/Deities which were personally worshipped by Sriman Madhvacharyaru himeself.
Once a marvellous incident happened when Sri Madhava Theertharu was engaged in the worship of Digvijaya Rama that Sri Narahari Theertharu brought back for Sriman Madhvacharyaru. All of a sudden he moved from his place and made prostration to some great personality visible to himself and invisible to others and sat with folded hands. The whole pooja was over and Sri Madhava Theertharu most reverently took the sacred tirtha (holy water) from one who was invisible. The whole incident was clarified afterwards by Sri Madhava Theertharu himself to satisfy the curiosity of the devout spectators. He said - "The Deity of Vamsha Rama which I have now acquired with Providential grace has been endowed with special sacredness of Sriman Madhvacharyaru who came in person to worship the Deity. He worshipped in his usual grand way, took tirtha (charan-amrita) himself and blessed me with tirtha afterwards". The whole gathering was astounded at the great event. A similar incident was also reported to have been experienced by Sri Akshobya Theertharu when he was worshiiping Sri Prasanna Vittala in Pandarapur.
Sri Madhava Theertharu was quite often confused with, or known as 'the Madhwacarya' or Madhva, due to the similarity in name.
There is also a 'mayavadin' of the same name of almost the same time, consequently these two are often confused. As B.N.K.Sharma the Madhva scholar has pointed out in his book (B.N.K. Sharma. 1961. "History of the Dvaita school of Vedanta", Page 229.). The story refered to in this connection of how the other Madhava Theertharu founded the city of Vijayanagar after the discovery of a huge amount of hidden treasure is as follows. Before this, however, Madhava Theertharu lived an austere life as an ascetic in the mountains of Karnataka, who once found himself being frequented by a shepherd of the name Bukka. This poor shepherd had heard that Sri Madhava Theertharu, the great 'sannyasi', was there absorbed in thoughts of Lord Narayana, and so he decided to daily bring him some simple foodstuffs. Madhava Theertharu blessed him saying, "One day you shall be the King of all Hindustan." By this blessing, immediately all the local shepherds made him their head, and he became known as the King of that local country which governed five groups of communities - Canara, Taligas, Canguivaro, Negapatao and Badagas. In this kingdom he became known as Boca Rao and reigned for thirty seven years by the blessings of the great Sri Madhava Theertharu. Bukka conquered many kingdoms from the time he came to rule in 1343 A.D.
In his usual insistant manner K. Raghupathi Rao says, "The name Sri Madhava Theertharu referred to by you refers to Vidyaranya, the 'mayavadin guru', who founded the Vijayanagar kingdom through Bukka. He was at Sringeri too. He was defeated in debate by Akshobhya Theertharu, the debate having been umpired by the great Sri Vaishnava Sri Vedanta Desika."(K.Raghupathi Rao. 12th January 1991. Letter to JTCd.)
For some reason best known to Teekacharyaru / Sri Jaya Theertharu, while commenting on almost every other 'acarya' completely ignored any works of Madhava Theertharu, not even mentioning him in any way shape or form!(BNK Sharma. 1961. History of the Dvaita School of Vedanta. page 229.) Some Madhvas even suggest that Madhava Theertharu left the association of Vaishnavas, going over to the 'enemy camp'. Other Madhvas' were extremely upset to think that anyone could even suggest such a thing. The Poona Prajna Vidya Pitha said, "However, Sri Madhava Theertharu, the disciple of Sriman Madhvacharyaru is not related in the establishment of Vijayanagara."(Tirumala Kulkarni, Bangalore).
B N K Sharma suggests that it was simply that, "......he had probably no literary leanings."(BNK Sharma. 1961. History of the Dvaita School of Vedanta. page 229.) And that this is why there is next to nothing is writen in the 'mutt' records to glorify his deeds. This cannot be said for sure, but one would think that as the pontiff for 17 years something would be known.
All that we could find is that Sri Madhava Theertharu was in office at the Vedanta Pitha from 1333 A.D., until 1350 A.D., when he passed away. Some say that he made a commentary on the Parasara Smrti called Parasara Madhva-vijaya, and some other books have also been accredited to him (Rg, Yajus and Saama Veda commentaries), most people consider this very complimentary, but possibly unfounded. As little is known of him, there is much confusion maybe mis-identifying him with others.
It is said that his bodily remains were entombed at Hampi, but have since been moved to Manur on the Bhima River of Bijapur District. Very recently, a mritika brindavana of Sri Madhava Theertharu was installed in Mulubagal.
The Mahalaya Amavasya (which usually falls in the month of Aswin) is this great saint's aradhana (disappearance anirversary).
*******
BY MADHWAMRUTHA · SEPTEMBER 28, 2016 - Sri Madhava Theertha is one of the disciples of Sri Madhwacharya & took sanyasa directly from him. Subsequently he became the head of Sri Madhwacharya Samsthana after Sri Padmanabha thirtharu & Sri Narahari Thirtharu. Below is his brief introduction.
Not much of information is available about Sri Govinda Shastri’s purvashrama, but it is said that he was a profound vedic scholar of that time & hails from Krishna Yajurveda shake. He got immensely attracted to Sri Madwacharya’s knowledge, personality, siddhantha & became his disciple. He learned Tattva siddhantha directly from Sri Madhwacharya & took sanyasa from him. Later joined his hands to spread tattvavada with other Srimadachayra dicisiples i.e Sri Padhmanabha theertha, Sri Narahari Theertha, Sri Trivikrama panditacharya etc.
Sri Madhwacharya appointed Sri Padmanabha theertha as his successor / peetadhipati & handed over hamsa peetha responsibility & Samsthana. Sri Padmanabha theertha handed over the peetha to Sri Narahari Theertha and entered vrundavana at Anegondi. Sri Narahari Theertha handed over the peetha to Sri Madhavatheertha & made him as the head of the hamsa peetha before he enters vrundavana at hampi.
Sri Madhava theertha continued the task for spreading tattvasiddhantha & faced many challenges. He served 17 years as peethadipathi, He initiated sanyasa to Sri Madhuhari Theertha, gave Madhwacharya kararchita Veera Rama idol & saligramas etc., and started a new lineage that is known as Sri Madhavathirtha mutt & has headquarters at Majjige halli / Tambi halli near kolar district in Karnataka. Sri Madhavatheertha handed over the hamsa peetha to Sri Akshobya theertha, another direct disciple of Sri Madhwacharya and entered vrundavana at Kampli on the banks of river Tungabhadra.
Place of Vrundavana:
There are different views on the place of Sri Madhavatheertha’s vrundavana.
1. “Satkata” an authentic book of Sri Uttaradhimutt states that Sri Madhavatheertha entered vrundavana at kampli on the banks of Tungabhadra river & later 2nd vrundavana was constructed at Mannur.
2. “ Madhwamathagalu” states that the vrundavana is on Bhima river banks
3. Pranesh dasaru indicates the place of his vrundavana as “Dhaaradharadi” means on Thungabhadra river banks
Taking into consideration the old documents and beliefs it can be concluded that Sri Madhava theertha entered vrundavana on the banks of Thungabhadra at Kampli. There is also a second vrundavana at mannur which was constructed on later dates.
Works & Contemporaries: He is said to have written Rigveda vyakyana Yejurveda vyakyana and Samaveda vyakyana, unfortunately those compositions are not available for reference today.
References:
1. Satkatha
1. Satkatha
- Praneshadasara krutigalu, published by varadendra dasa sahityamandali.
- Gurucharya
****************'''
Shri mAdhava tIrtharu
Besides handing over the samsthAna to shri akshObhya tIrtharu, he also gave sanyasa to another scholar and named him madhuhari tIrtharu. That became shriman mAdhava tIrtha maTa. The maTa subsequently shifted its base to Tambehalli near MuLabAgilu. Several mAdhava tIrtha karArchita vigrahas are with this samsthAna apart from shriman mAdhvacharya karArchita shri mUla vIra rAma dEvaru. The current pITAdhipathi is shri vidyAsAgara mAdhava tIrtharu and the junior swamiji is shri vidyAsindhu mAdhava tIrtharu.
Works:
1. Parasara Madhva Vijaya
2. Commentaries on all 4 vEdAs
sri Madhava tIrthA's great work on vEdAs was lost. But there are reports that the work is preserved in a library in Germany. Let us hope we are able to retrieve that soon.
shri mAdhava tIrtha varada gOvindA gOvindA...
***
*********
ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು(೧೩೩೩-೧೩೫೦)
ಪೂರ್ವಾಶ್ರಮ ಹೆಸರು : ಗೋವಿಂದ ಶಾಸ್ತ್ರಿ
ಆಶ್ರಮ ಗುರುಗಳು : ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು
ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ : ಶ್ರೀ ಅಕ್ಷೋಭ್ಯತೀರ್ಥ
ಆಶ್ರಮ ಶಿಷ್ಯರು : ಶ್ರೀ ಮಧುಹರಿ ತೀರ್ಥ
ಆರಾಧನ : ಭಾದ್ರಪದ ಅಮಾವಾಸ್ಯ
ಬೃಂದಾವನ ಸ್ಥಳ : ತುಂಗಭದ್ರಾತೀರ, ಕಂಪ್ಲಿ
ಆಶ್ರಮ ಗುರುಗಳು : ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು
ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ : ಶ್ರೀ ಅಕ್ಷೋಭ್ಯತೀರ್ಥ
ಆಶ್ರಮ ಶಿಷ್ಯರು : ಶ್ರೀ ಮಧುಹರಿ ತೀರ್ಥ
ಆರಾಧನ : ಭಾದ್ರಪದ ಅಮಾವಾಸ್ಯ
ಬೃಂದಾವನ ಸ್ಥಳ : ತುಂಗಭದ್ರಾತೀರ, ಕಂಪ್ಲಿ
ಇವರ ಪೂರ್ವಾಶ್ರಮದ ಹೆಸರು ಗೋವಿಂದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು. ಇವರು ಮೂಲತ ಯಾವ ಊರಿನವರೆಂದು ಉಲ್ಲೇಖಗಳು ಇಲ್ಲ. ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ನಾಲಕ್ಕು ಶಿಷ್ಯರಲ್ಲಿ ಇವರು ೩ನೆಯವ್ಯವರು. ಇವರು ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರಿಂದ
ಸಂನ್ಯಾಸ್ತರಾಗಿ ಶ್ರೀ ನರಹರಿತೀರ್ಥರಿಂದ ಪಟ್ಟಾಭಿಷಿಕ್ತರಾಗಿ ೧೭ ವರ್ಷಗಳು ವೇದಾಂತ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನಾಳಿದರು. ಇವರು ಋಗ್ವೇದ ಯಜುರ್ವೇದ ಹಾಗು ಸಾಮವೇದಕ್ಕೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಉಲ್ಲೆಖವಿದ್ದರೂ ಇವರ ಯಾವುದೇ ಗ್ರಂಥಗಳು ದೊರಕಿಲ್ಲ.
ಇವರು ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರಿಂದ ಸಂನ್ಯಾಸ್ತರಾದ ಶ್ರೀ ಅಕ್ಷೋಭ್ಯತೀರ್ಥರಿಗೆ ವೇದಾಂತ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಕುಳ್ಳರಿಸಿ ಹರಿಪದವನೈದಿದರು. ಇವರ ಮೂಲ ಬೃಂದಾವನ ಸ್ಥಳ ತುಂಗಭದ್ರಾತೀರವೆಂದು ಮುಂದೆ ಇವರ ೨ನೇ ವೃಂದಾವನ ಮಣ್ಣೂರು ಎಂಬಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು “ಸತ್ಕಥಾ” ಎಂಬ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿದೆ. “ಮಾಧ್ವ ಮಠಗಳು” ಎಂಬ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಭೀಮಾತೀರದಲ್ಲಿಯೇ ಇವರ ಬೃಂದಾವನವಿತ್ತೆಂದು ಮುಂದೆ ಮಣ್ಣೂರು ಎಂಬಲ್ಲಿಗೆ ಸ್ಥಳಾಂತರಿಸಿದ್ದಾರೆಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದಾರೆ. “ಗುರುಚರ್ಯ” ಎಂಬ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಇವರ ಬೃಂದಾವನ ಸ್ಥಳದ ಉಲ್ಲೇಖವಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಶ್ರೀ ಪ್ರಾಣೇಶದಾಸರು ತಮ್ಮ ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ” ಧರಾಧರಜ ತೀರದಿ” ಎಂದು, ಅಂದರೇ ತುಂಗಭದ್ರಾ ತೀರದಲ್ಲಿ ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದರೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಶತಮಾನಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯದಾದ ಸತ್ಕಥಾ ಮತ್ತು ಶ್ರೀ ಪ್ರಾಣೇಶದಾಸರ ಕೃತಿಯಂತೆ “ತುಂಗಭದ್ರಾ ತೀರದ ಸ್ಥಳವೆ ಇವರ ಮೂಲ ಬೃಂದಾವನ ಸ್ಥಳಯೆಂದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಯಬಹುದಾಗಿದೆ.
ಇತ್ತೀಚಿನ ಸಂಶೋಧನೆಯ ಪ್ರಕಾರ ತುಂಗಭದ್ರಾ ತೀರದಲ್ಲಿ ಇವರ ಬೃಂದಾವನ ದೊರಕಿದೆಯಂದು ಅಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಪೂಜೆ, ಪುನಸ್ಕಾರ, ಆರಾಧನೆಗಳು ಜರಗುತ್ತಿವೆ.
ಇವರು ಮಧುಹರಿ ತೀರ್ಥರಿಗೆ ಸಂನ್ಯಾಸ ಕೊಟ್ಟು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಮಠವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ್ದರೆ. ಇದೇ ಈಗಿನ ತಂಬಿಹಳ್ಳಿ/ಮಜ್ಜಿಗೆಹಳ್ಳಿ ಮಾಧವತೀರ್ಥರ ಮಠ ಎಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧಿಹೊಂದಿದೆ. ಈ ಸಂಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರ ಕರಾರ್ಚಿತ ವೀರರಾಮ , ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು ಪೂಜೆ ಮಾಡಿದ ದಿಗ್ವಿಜಯ ರಾಮದೇವರು ,ಹುತ್ತದಲ್ಲಿ ದೊರೆತ ಯೋಗಾನಾರಸಿಂಹ ದೇವರು, ಲಕ್ಷ್ಮಿನಾರಸಿಂಹ ದೇವರು, ವೇದವ್ಯಾಸ ದೇವರು ಹಾಗು ವಿಶೇಷ ಸಾಲಿಗ್ರಾಮಗಳು ಇವೆ .
ಸಾಧಿತಾsಖಿಲ ಸತ್ತತ್ತ್ವಂ ಬಾಧಿತಾಖಿಲ ದುರ್ಮತಮ್ |ಬೋಧಿತಾsಖಿಲ ಸನ್ಮಾರ್ಗಂ ಮಾಧವಾಖ್ಯಯತಿಂ ಭಜೇ ||
sAdhitA&Kila sattattvaM bAdhitAkila durmataM |
bOdhitAkila sanmArgaM mAdhavAKyayatiM bhajE |#
bOdhitAkila sanmArgaM mAdhavAKyayatiM bhajE |#
**********
ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು (1333-1349)
ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು, ಶ್ರೀಪದ್ಮನಾಭ ತೀರ್ಥರು, ಶ್ರೀ ನರಹರಿ ತೀರ್ಥ ರಂತೆ, ಇವರು ಕೂಡ ಶ್ರೀಮನ್ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರ ನೇರ ಶಿಷ್ಯರು, ಅವರ ನೇರ ಪರಂಪರಿಗೆ ಸೇರಿದವು. ಇವರ ಪೊರ್ವಾಶ್ರಮದ ಹೆಸು ವಿಷ್ಣು ಎಂದು. ಇವರು ಉಧ್ಧಾಮ ಪಂಡಿತರಾಗಿದ್ದು, ನಾಲ್ಕು ವೇದಗಳು ಇವರಿಗೆ ಮುಖೋಗ್ಧತ ವಾಗಿದ್ದವು, ಇವರು ವೇದಗಳಿಗೆ ಭಾಷ್ಯ ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇವರ ಸಮಕಾಲಿನ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ವೇದ ಪಂಡಿತರು ಇವರಿಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರೀ ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು ಹೀಗಾಗಿ ಇವರು ವಿಷ್ಣು ಶಾಸ್ತ್ರೀ ಎಂದಾದರು.
ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು ದೂಡ್ಡ ಬದರಿಗೆ ತೆರಳುವ ಮುನ್ನ, ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರ ನಿರ್ದೇಶನ ದಂತೆ ಶ್ರೀ ನರಹರಿ ತೀರ್ಥ ರ ನಂತರ ಸರ್ವಜ್ಞಪೀಠವನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿ ಹದಿನೇಳು ವರ್ಷ ಮಧ್ವಮತ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕೆ ಬಹಳವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದವರು. ಇವರು ಪಂಪಾಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಬಂದು ಶ್ರೀ ವಿದ್ಯಾರಣ್ಯರೂಂದಿಗೆ ವಾದಮಾಡಿ ವಿಜಯವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಿದರು. ಮಣೊರನ್ನು ವೈದಿಕ ಧರ್ಮ ಪ್ರಚಾರ ಕೇಂದ್ರಸ್ಥಳವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದವರು.
ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರರೇ ಇವರಿಗೆ ಸಂನ್ಯಾಸ ಧೀಕ್ಷೆ ಕೊಟ್ಟು, ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು ಎಂದು ಹೆಸರು ಕೊಟ್ಟರು.
ಮಹಾ ತಪಸ್ವಿ ಗಳಾದ ಇವರು ಸ್ವತಃ ಶ್ರೀ ವಂಶರಾಮದೇವರ ಮೂರ್ತಿ ಯನ್ನು ಮಾಡಿ, ಬ್ರಹ್ಮ ಕರಾರ್ಚಿತ ಚತುರ್ಯಗ ಮೊರ್ತಿ ಶ್ರೀ ಮೊಲರಾಮದೇವರ ಹಾಗೂ ಇತರ ಮೊರ್ತಿಗಳೂಂದಿಗೆ ಪೊಚಿಸಿದವರು.
ಇವರು ಭಾದ್ರಪದ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ ಯಂದು ಬೃಂದಾವನಸ್ಥರಾದರು.
ಆರಾಧನಾ ದಿನ : ಭಾದ್ರಪದ ಕೈಷ್ಣ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ.
ಮೂಲ ಬೃಂದಾವನ: ಭೀಮಾನದಿ ದಂಡೆಯ ಮಣೂರಿನಲ್ಲಿದೆ. ಮಣೂರು, ಮಣೂರು, ಮಣೂರು.
ಪೀಠಾದಿಪತಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಕಾಲ : 15 ವರ್ಷ,8 ತಿಂಗಳು, 8 ದಿನ.
ಸಾಧಿತಾಖಿಲಸತ್ತತ್ತ್ವಂ ಬಾಧಿತಾಖಿಲದುರ್ಮತಮ್
ಬೋಧಿತಾಖಿಲಸನ್ಮಾರ್ಗಂ ಮಾಧವಾಖ್ಯ ಯತಿಂ ಭಜೇ ||
ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾರ್ಪಣ ಮಸ್ತು.
|
*******
" ತುಂಗಭದ್ರಾ ತೀರಾ ವಾಸ - ವೇದ ಭಾಷ್ಯಕಾರರಾದ ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರು "
( ದಿನಾಂಕ : 09.10.2018 ಮಂಗಳವಾರ ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರ ಆರಾಧನಾ ಮಹೋತ್ಸವ, ತುಂಗಭದ್ರಾ ನದೀ ತೀರ, ಕಂಪ್ಲಿ ಮತ್ತು ತಂಬಿಹಳ್ಳಿ )
साधिताखिल सत्तत्वं बाधिताखिल दुर्मतं |
बोधिताखिल सन्मार्गं माधवाख्य गुरुंभजे ||
ಶ್ರೀ ಪ್ರಾಣೇಶದಾಸರು...
ಬಾದರಾಯಣ ದಿವ್ಯ ।
ಪಾದ ಜಲಜ ಭೃಂಗ ।
ಭೂದೇವ ವಂದಿತ ।
ಮಾಧವತೀರ್ಥ ।।
ಸ್ವಾಮೀ! ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥ ಗುರುವರೇಣ್ಯರೇ! ನಿಮ್ಮ ಭಾಗ್ಯ ದೊಡ್ಡದು. ಶ್ರೀಮದಾಚಾರ್ಯರ ಕಾರುಣ್ಯದಿಂದ ನೀವು ಪರಮ ಹಂಸಾಶ್ರಮ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಗಳಿಸಿದ್ದೀರಿ! ಶ್ರೀ ಲಕ್ಷ್ಮೀಶ ಶ್ರೀಮನ್ನಾರಾಯಣನನ್ನು ಭಕ್ತಿ ಪ್ರಕರ್ಷದಿಂದ ಪೂಜಿಸಿದ್ದರ ಫಲವಾಗಿ ನೀವು ಲೋಕ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕೀರ್ತಿ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಪಡೆದಿರಿ.
ವೇದೋಕ್ತವಾದ ಶ್ರೀಮದಾಚಾರ್ಯರ ಸದ್ವೈಷ್ಣವ ದ್ವೈತ ಮತವನ್ನು ಪರಮತ ನಿರಾಕರಣ ಪೂರ್ವಕ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸಾಧಿಸಲು, ಸಂಸ್ಥಾಪಿಸಲು ದಕ್ಷ ವಾಕ್ಸಂಪತ್ತುಗಳುಳ್ಳವರಾಗಿದ್ದೀರಿ.
ಅಂಥಾ ಪರಮ ಕಾರುಣ್ಯ ಮಹಿಮೋಪೇತರಾದ ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥ ಯತಿವರೇಣ್ಯರೇ ಸದಾ ನಿಮ್ಮ ಕರುಣಾಕಟಾಕ್ಷ ನಮ್ಮ ಮೇಲಿರಲೆಂದು ಭಕ್ತಿ ಪೂರ್ವಕ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯೊಂದಿಗೆ ಆ ಮಹಾ ಮಹಿಮೋಪೇತ ಗುರುಗಳ ಕುರಿತು ಕಿರು ಪರಿಚಯದ ಪ್ರಯತ್ನಯಿಲ್ಲಿದೆ!!
" ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ಮಾಹಿತಿ "
ಹೆಸರು : ಶ್ರೀ ಗೋವಿಂದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು
ಕಾಲ : ಕ್ರಿ ಶ 1333 - 1350
ಆಶ್ರಮ ಗುರುಗಳು : ಶ್ರೀ ವಾಯುದೇವರ ಅವತಾರರಾದ ಶ್ರೀಮನ್ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು
ಆಶ್ರಮ ನಾಮ : ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರು
ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಗಳು : ಶ್ರೀಮದಕ್ಷೋಭ್ಯತೀರ್ಥರು
ಆಶ್ರಮ ಶಿಷ್ಯರು : ಶ್ರೀ ಮಧುಹರಿತೀರ್ಥರು ( ಶ್ರೀ ತಂಬಿಹಳ್ಳಿ ಮಠ )
ಆರಾಧನೆ : ಭಾದ್ರಪದ ಕೃಷ್ಣ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ ( ಮಹಾಲಯ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ )
ಮೂಲ ಬೃಂದಾವನ ಸನ್ನಿಧಾನ : ತುಂಗಭದ್ರಾ ನದೀ ತೀರ ಕಂಪ್ಲಿ
ಪ್ರಮಾಣ :
ಶ್ರೀ ಮರುದಂಶ ಪ್ರಾಣೇಶದಾಸರು...
ರಾಗ : ಸೌರಾಷ್ಟ್ರ ತಾಳ : ಏಕ
ನೋಡಿದೆ ನಾ ಧನ್ಯನಿಂದಿಗೆ ।
ನೋಡಿದೆ ಗುರು ಮಾಧವತೀರ್ಥರ ವೃಂದಾವನವನು ।। ಪಲ್ಲವಿ ।।
ಗಂಗೆಗೇನು ಪ್ರಯೋಜನ ವಿಳೆಯೊಳಗೆ ಬಾಹದಕೆ ।
ಪಿಂಗಳಗೇನು ಜ್ಞಾನಿಗಳಗೇನು ।
ತುಂಗ ಮಹಿಮೆಯಿಂದ ಅಜ್ಞ ಜನರ ಪಾಪ ।
ಹಿಂಗಿಸಬೇಕೆಂಬುದಲ್ಲದೇ - ಮನವೇ ।। ಚರಣ ।।
ನರಹರಿ ಗುರು ಸುತ ವರದ ಅಕ್ಷೋಭ್ಯಮುನಿ ।
ಕರ ಪೂಜಿತಾರವಿಂದನಾಭರಲ್ಲಿ ।
" ಧರಾಧರಜ " ತೀರದಿ ಸತ್ಯ ಮುನಿಗಳಿಂದ ।
ನಿರುತಾರಾಧನೆ ಕೊಳುತಿರ್ಪರು - ಮನವೇ ।। ಚರಣ ।।
ಏನು ಇವರ ಬಣ್ಣಿಸಲು ಎನ್ನಿಂದೊಶವಲ್ಲ ।
ಆನತ ಜನರಿಗೆ ಕರುಣಿಸಿ ।
ಪ್ರಾಣೇಶವಿಠ್ಠಲನ ಧಾಮ ತೋರಿಸುವರು ।
ಕೇಸರಿಯ ನೊಲಿಸಿದ ಯತೀಶರಿವರೆಂದು ।। ಚರಣ ।।
ಮೃತ್ತಿಕಾ ಬೃಂದಾವನ ಸ್ಥಳ : ಭೀಮಾ ನದೀ ತೀರ ಮಣ್ಣೂರು
ರಾಗ : ಆನಂದಭೈರವಿ ತಾಳ : ಅಟ್ಟ
ಪಾದ ಭಜಿಸೋ ಮಾಧವತೀರ್ಥರ ।। ಪಲ್ಲವಿ ।।
ಮೇದಿನಿಯೊಳು ನಾಲ್ಕು ।
ವೇದಗಳಿಗೆ ಭಾಷ್ಯ ।
ಸಾದರದಲಿ ರಚಿಸಿದ ।
ಮೋಡತೀರ್ಥರ ಸುತ ।। ಚರಣ ।।
ಸೂರಿ ಜನರ । ಪರಿ ।
ವಾರ ಸೇವೆಯ ಕೊಳುತ ।
ಧಾರುಣಿಯೊಳಗೆ । ಮ ।
ಣೂರು ಪುರದಲಿ ಮೆರೆವರ ।। ಚರಣ ।।
ವೀಶ ಗಮನ । ಚೆನ್ನ ।
ಕೇಶವಾತ್ಮಕನಾ ।
ದ ಶ್ರೀ ಕಾರ್ಪರ । ನರ ।
ಕೇಸರಿಯ ನೊಲಿಸಿದವರ ।। ಚರಣ ।।
ವಿಶೇಷ ವಿಚಾರ :
ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರ ಮೃತ್ತಿಕಾ ಬೃಂದಾವನವು " ಮಣ್ಣೂರಿ " ನಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ಉತ್ತರಾದಿಮಠದ ಶ್ರೀ ಸತ್ಯಧ್ಯಾನತೀರ್ಥರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮುದ್ರಣಗೊಂಡ " ಸತ್ಕಥಾ " ( ಕ್ರಿ ಶ 1931 ) ಪುಟ ಸಂಖ್ಯೆ 23ರಲ್ಲಿ..
ಭೀಮರಥೀ ನದಿಯ ದಂಡೆಯ ಮೇಲಿನ " ಖ್ಯಾಡ ಮಣ್ಣೂರು " ಎಂಬಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರ 2ನೇ ಬೃಂದಾವನವಿದೆ ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದಾರೆ!!
ಈ ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರ ಮೃತ್ತಿಕಾ ಬೃಂದಾವನ ವಿಷಯವನ್ನು ಶ್ರೀ ಕಾರ್ಪರ ನರಹರಿ ( ಕ್ರಿ ಶ 1896 - 1979 ) ಅಂಕಿತರಾದ ಶ್ರೀ ಗಿರಿಯಾಚಾರ್ಯರು ಖಚಿತ ಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ!!
" ಉಪ ಸಂಹಾರ "
ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರು ಉದ್ಧಾಮ ಪಂಡಿತರೂ, ಪರವಾದಿ ಖಂಡನವನ್ನು ನಿರ್ಭಯವಾಗಿ ಮಾಡುವಷ್ಟು ಪ್ರಚಂಡ ಪಂಡಿತರಾಗಿದ್ದರೆಂಬುದನ್ನು ಅವರ ಚರಮ ಶ್ಲೋಕದಿಂದ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.
ಸಾಧಿತಾಖಿಲ ಸತ್ತತ್ವಂ ಬಾಧಿತಾಖಿಲ ದುರ್ಮತಮ್ ।
ಬೋಧಿತಾಖಿಲ ಸನ್ಮಾರ್ಗಂ ಮಾಧವಾಖ್ಯ ಯತಿಂ ಭಜೇ ।।
ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರು ದುರ್ಮತಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಖಂಡಿಸಿ, ಮಧ್ವ ,ಮತವನ್ನು ಬೋಧಿಸಿ, ವೈಷ್ಣವ ಮತದ ವಿಜಯ ಪತಾಕೆಯನ್ನು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಹಾರಿಸಿದರೆಂದು ಸಾರಿ ಹೇಳುತ್ತಿದೆ.
ಆಚಾರ್ಯ ನಾಗರಾಜು ಹಾವೇರಿ...
************
year 2020
ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥ ಶ್ರೀ ಮಠ ತಂಬಿಹಳ್ಳಿ ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರ ಆರಾಧನೆ ಭಾದ್ರಪದ ಕೃಷ್ಣ ಚತುರ್ದಶಿ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ ಹಾಗೂ ಆಶ್ವೀಜ ಶುದ್ಧ ಪಾಡ್ಯಮಿ ಮೂರು ದಿನಗಳು ಉಭಯ ಶ್ರೀಪಾದಂಗಳವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುವುದು (16,17,18 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್
2020) ಪ್ರಸ್ತುತ ಕೊರೋನಾ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ವ್ಯಾಧಿಯ ತೊಂದರೆಯಿಂದ ಬಹುಜನರ ಸಂಪರ್ಕ ವಾಂಛನೀಯವಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾವು ಆಹ್ವಾನ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಕೂಡ ಛಾಪಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅಲಂಕಾರ ಪಂಚಾಮೃತ ಇತ್ಯಾದಿ ಸೇವೆಗಳು ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ನಡೆಯುತ್ತವೆ ನೀವು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದು ವೀರ ರಾಮದೇವರ ಪ್ರಾಣದೇವರ ಹಾಗೂ ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರ ಸ್ಮರಣೆಯನ್ನಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಮಾಧವತೀರ್ಥರ ಸೇವೆಯನ್ನ ಮಾಡಬಹುದು
ಕಂಬಾಲೂರು ಸಮೀರಾಚಾರ್ಯ
ಶ್ರೀಮಠದ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ
Sri Madhava Teertha Srimatha, Tambihalli.
Aradhana of Sri Madhava Teertharu will be celebrated on 16th,17th and 18th,September, 2020 in Srimatha at Tambihalli under the leadership of both the swamjis traditionally. It is decided not to congregate public in the aradhana because of Covid19. Devotees are requested to do do nama smarane of Lord Moola Veerarama, Vayudevaru and Sri Madhava Teertharu in their houses itself during the aradhane and get their blessings. - Kambaluru Sameerachar
Honorary Secretary
**********
ಶ್ರೀಮನ್ಮಾಧವತೀರ್ಥ ಶ್ರೀಪಾದಂಗಳವರ ಆರಾಧನೆಯನ್ನು ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳು ಮೊನ್ನೆ ಕಂಪ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಿದ ವಿಷಯವನ್ನು ಕುರಿತು ನಡೆದಿರುವ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ ನಾನೊಂದು ಕಮೆಂಟಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರ ನೀಡಿದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಮತ್ತಿತರರು ತಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಹೇಳಿದರು. ಅವರ ಪ್ರಕಾರ "ರಾಯರ ಮಾತು ತಂದ ತಕ್ಷಣ ನಿಮಗೆ ನಿಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಲಾಗಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅದೇ ರೀತಿಯ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಶ್ರೀಮಾಧವತೀರ್ಥರ, ಶ್ರೀಜಯಮುನಿಗಳ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ ತೋರಿಸುವುದಿಲ್ಲ? ನೀವು ತೋರದಿದ್ದರೂ ಹೋಗಲಿ, ನಾವು ತೋರಿಸುವ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಯಾಕೆ ಅಗೌರವ ಮಾಡುತ್ತೀರಿ" ಎಂಬರ್ಥದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮಾರುತ್ತರದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು. ಕೆಲವರ ಶಬ್ದಗಳು ಹೀನದರ್ಜೆಯವಾಗಿದ್ದವು. ಕೆಲವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಮಾತುಗಳೇ ನಿರ್ಣಯ ಎಂಬಂತೆ ಕಂಡು ಬಂದಿವೆ. ಹಾಗೆ ಇದೆ ಅವರ ಧ್ವನಿ!. ಇರಲಿ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ವ್ಯಕ್ತಿಗತವಾಗಿ ಉತ್ತರಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೀಗೆ ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಉತ್ತರಿಸುವುದು ಸುಲಭ ಎನ್ನಿಸಿತು.
ಕಮೆಂಟಿಗೆ ಉತ್ತರವನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷೆಮಾಡುವ ನೀವುಗಳು ಮೊದಲು ಕೊಂಕುಮಾತುಗಳು, ಮೂದಲಿಕೆ, ಕುಹಕ, ಇತರ ಮಠದವರನ್ನು ಕೀಳಾಗಿನೋಡುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಬಿಡಬೇಕು. ಈ ರೀತಿಯ ಅನೇಕ ಅನುಭವಗಳು ಉತ್ತರಾದಿಮಠದವರಿಂದ ಬಹಳ ಮಂದಿಗೆ ಆಗಿವೆ. (ತಿರುಚಾನೂರು ಸಭೆಯು ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮವಾದ ಉದಾಹರಣೆ.) ಇದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಆರೋಗ್ಯಕರವಾದ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧರಿರಬೇಕು. ನೀವು ಅಂದರೆ ವ್ಯಕ್ತಿಗತವಾಗಿ ನೀವು ಮಾತ್ರ ಎಂದಲ್ಲ. ನೀವಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಆ ರೀತಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಆಡುವವರು ಎಂದೂ ಅರ್ಥವಾದೀತು. ನಿಮ್ಮ ವಾದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಪ್ರಬಲವಾದ ತಳಹದಿ ಇದೆ ಎಂದಾದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಸೌಮ್ಯವಾದ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಿ. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಚಿಲ್ಲರ್ ಮಂದಿ, ಗೋರಿ, ಸುಡುಗಾಡು, ಹೈಜ್ಯಾಕ್, ಪೇಮೆಂಟು ಎಷ್ಟು ಸಿಕ್ಕಿದೆ? ಎನ್ನುವ ಶಬ್ದಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಪ್ರಯೋಗಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಿಮ್ಮ ತಂದೆ ತಾಯಿಯರ ಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲು ನೀವುಗಳೇ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಅದು ನೆನಪಿರಲಿ.
ನಮ್ಮ ಮಠದವರೂ ಮತ್ತು ಉತ್ತರಾದಿಮಠದವರೂ ಸೇರಿಯೇ ಗಮನಿಸಬೇಕಾದ ಅಂಶಗಳು ಇಲ್ಲಿದೆ. ಉಭಯತ್ರ ಕ್ಷೇಮವನ್ನು ಬಯಸುವರಾದಲ್ಲಿ ಪಾಲಿಸಬಹುದು. (ಇದು ಶ್ರೀಗಳವರ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಅನ್ವಯಿಸದು. ಅರೆಬರೆ ತಿಳಿದು ಕೇವಲ ದುರಭಿಮಾನದಿಂದ ಕಲಹಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಬಾಲರಹಿತರಿಗೆ ಮಾತ್ರವೇ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ)
1. ಒಂದು ವೇಳೆ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೇ ಸರಿ ಇದೆ ಎನ್ನುವ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ನಿಮಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ. ಆದರೆ ಆ ಅಭಿಪ್ರಾಯದ ಪ್ರಸ್ತುತಿಯಲ್ಲಿ "ಅವರನ್ನು ಸೋಲಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ" ಎನ್ನುವ ಗರ್ವವೇ ಇಣುಕುವಂತಿದ್ದರೆ ಎದುರಿನವರಿಂದಲೂ ಅಂತಹುದೇ ಉತ್ತರಗಳು ಬರುತ್ತವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕೊನೆಯೆ ಇರದು. ನಮ್ಮ ಕಡೆಯಿಂದ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಿದ ದಾಖಲಾತಿಗಳು ಸರಿಯಿವೆ ಎನ್ನುವುದು ನಮ್ಮ ಅಂತರಾಳಕ್ಕೆ ತಿಳಿದಿದ್ದರೆ ಸಾಕು. ಎದುರಿನವರು ಒಪ್ಪಿದರೆಷ್ಟು ಬಿಟ್ಟರೆಷ್ಟು? ಅಲ್ಲವೇ?
2. ಹಿಂದಿನವರ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚಿಸುವುದು ಇಲ್ಲಿ ಅನಗತ್ಯ. ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಎಳೆಯರೂ ಕೂಡ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ತಿಳಿಯದೆ ಯುದ್ದೋತ್ಸಾಹದ ರೀತಿಯ ಕಮೆಂಟುಗಳನ್ನು ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಖೇದವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ತೇಜೋವಧೆಮಾಡುವಂತಹ ಕಮೆಂಟು ಮಾಡಿದಾಗ ಅವುಗಳಿಗೆ ಇತರ ಮೂರ್ಖರಿಂದ ಹಲ್ಲುಕಿಸಿಯುವ, ಹೆಬ್ಬೆಟ್ಟುತೋರಿಸುವ, ಕೆಂಪು ಹೃದಯಗಳ ಲೈಕುಗಳು ಬರಬಹುದು. ಆದರೆ ಕಿರಿಯರೇ! ನೆನಪಿಡಿ. ನಿಮ್ಮ ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯವನ್ನು ಇಂತಹ ಕಟುವಾದ ಮಾತುಗಳು ಕೂಡ ಕಸಿದುಹಾಕುತ್ತವೆ. ನಷ್ಟ ನಿಮಗೆಯೇ ಹೊರತು ಹಲ್ಲುಕಿಸಿದು ನಿಮಗೆ ವರ್ಚುವಲ್ ಸಪೋರ್ಟ್ ಮಾಡಿದವರಿಗಲ್ಲ. ಈ ರೀತಿಯ ಬೆಂಬಲ ಕೊಟ್ಟ ಮಂದಿಯು ನಿಮ್ಮ ಮಾತು ತಪ್ಪು ಎಂದು ಗೊತ್ತಾದಾಗ ನಿಮ್ಮ ಹಿಂದೆ ಇರುವುದೇ ಇಲ್ಲ.
3. ಶ್ರೀಸತ್ಯಾತ್ಮತೀರ್ಥಶ್ರೀಪಾದಂಗಳವರು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಮಾಡಿದ ಅಧಿಕಮಾಸದ ಲಕ್ಷಬ್ರಾಹ್ಮಣಸಂತರ್ಪಣೆಯು ಒಂದು ಉತ್ತಮಕಾರ್ಯ. ಅದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಮಠದ ಕೆಲವರು ವಿನಾಕಾರಣ ಅರ್ಥಹೀನವಾದ ಕಮೆಂಟುಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದು ತಪ್ಪು. ಇದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಮಠದ ಘನತೆಗೆ ಕುಂದು ಬರುವುದೇ ವಿನಃ ಲಾಭವೇನಿಲ್ಲ. ಅನ್ನಸ್ಯ ಕ್ಷುಧಿತಂ ಪಾತ್ರಂ ಎಂದಿರುವಾಗ ಅದನ್ನು ಯಾರು ಮಾಡಿದರೂ ಮೆಚ್ಚಬೇಕು. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಯಾರೋ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ನರಳುತ್ತಾ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದಾಗ ಶ್ರೀಗಳವರೇ ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಅವರಿಗೆ ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳಿ ಮಂತ್ರಾಕ್ಷತೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟರೆಂದು ಕೇಳಿದೆ. ಬಹಳ ಹಿಂದೆ ಕೆಂಭಾವಿಯ ಕಾಲುವೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸೀರೆಯನ್ನೇ ಎಸೆದು ಮುಳುಗುತ್ತಿದ್ದವರನ್ನು ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆಯು ಕಾಪಾಡಿದ್ದಳು. ನಂತರ ಶ್ರೀಗಳವರು ಆ ಮಹಿಳೆಗೆ ವಸ್ತ್ರಾದಿಗಳನ್ನಿತ್ತು ಹರಸಿದ್ದು ಕೂಡ ನನಗೆ ನೆನಪಿದೆ. (ಈಗ ಕಮೆಂಟು ಬರೆಯುತ್ತಿರುವ ಅನೇಕ ಮಂದಿ ಆ ಘಟನೆ ನಡೆದಾಗ ಇನ್ನೂ ೧-೨ ನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೇನೋ. ) ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ಗುಟಕಾ ತಿನ್ನುವವರಿಂದ ಅದನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುವ ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡಿಸಿ, ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತ ಹೋಮವನ್ನು ಸಹ ಮಾಡಿಸಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ನಾವು ಪ್ರಾಂಜಲಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಗ್ರಹಿಸಬೇಕು. ಅದು ನಮಗೆ ಶ್ರೇಯಸ್ಕರವಾದುದು.
"ನಮ್ಮವರದು ತಪ್ಪು" ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ ಎಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಉತ್ತರಾದಿಮಠದವರು ಸಂತಸಪಡಬೇಕಿಲ್ಲ. ಇಂತಹ ಕೋತಿಚೇಷ್ಟೆಗಳು ನಿಮ್ಮವರಿಂದಲೇ ಪ್ರಾರಂಭ ಆಗಿರುವ ಅನೇಕ ಉದಾಹರಣೆಗಳನ್ನೂ ನಾನು ಕೊಡಬಲ್ಲೆ. ಆದರೆ ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ಅದು ಬೇಡ. ಅದರಿಂದ ಏನೂ ಸಾಧನೆಯಾಗದು. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಕಮೆಂಟುದಾರರ ದಡ್ಡತನವನ್ನು ನಾನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಂತೆ ನಿಮ್ಮವರ ತಪ್ಪನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ನಿಮಗೂ ಇರಬೇಕಷ್ಟೇ.
ಶ್ರೀಪದ್ಮನಾಭಾದಿ ನಾಲ್ಕು ಪ್ರಾಚೀನ ಶಿಷ್ಯರು ಮೊದಲ್ಗೊಂಡು ಶ್ರೀಮಟ್ಟೀಕಾಕೃತ್ಪಾದರು ಸೇರಿದಂತೆ ಶ್ರೀರಾಮಚಂದ್ರತೀರ್ಥರವರೆಗೆ ಇರುವ ಪೂರ್ವಸೂರಿಗಳು ಉತ್ತರಾದಿಮಠಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರವೇ ಸೇರಿದವರು ಎನ್ನುವ ಕಲ್ಪನೆಯೇ ತಪ್ಪು. ಶ್ರೀವಿದ್ಯಾನಿಧಿತೀರ್ಥ ಶ್ರೀಪಾದಂಗಳವರಿಂದ ಮುಂದಿನ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಮಾತ್ರವೇ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ನಿಮ್ಮದೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಷ್ಟೇ. ಆ ಮುಂದುವರೆದ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮವರು ಯಾವತ್ತೂ ತಲೆ ಹಾಕಿಲ್ಲ. ಈ ಮಾತನ್ನು ಹಟಮಾರಿತನ ಧೋರಣೆಯಿಂದ ನೋಡದೆ ನಿಮ್ಮ ಹೃದಯದ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನೇ ಕೇಳಿ. ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಏನೆನ್ನಿಸುವುದೋ ಅದನ್ನು ಹೇಳಿ. ಪೂರ್ವಗ್ರಹಪೀಡಿತನೆಂದು ನನಗೆ ಹೇಳುವ ಮಂದಿ ಇದರ ಕಡೆ ಗಮನಕೊಡಲಿ. ಶ್ರೀಮಾಧವತೀರ್ಥರ, ಶ್ರೀಜಯಪ್ರಭುಗಳ ಮೂಲವೃಂದಾವನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನೀವು ಹೇಗೆ ಅಭಿಮಾನದಿಂದ ಮಾತನಾಡುವಿರೋ ಅದೇ ಅಭಿಮಾನ ನಮಗೂ ಇರುವುದಲ್ಲ. ಈ ರೀತಿಯ ಗೊಂದಲಗಳು ಉಂಟಾದಾಗ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಪ್ರಮಾಣಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಲು ಹೃದಯವಂತಿಕೆಯು ಬೇಕು. ಶ್ರೀಜಯಮುನಿಗಳ ವೃಂದಾವನದ ಬಗ್ಗೆ ನೀವುಗಳು ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಿರುವ ದಾಖಲಾತಿಗಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುವಂತಹ ಮಾಹಿತಿಗಳನ್ನು ನಾವು ಮುದ್ರಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಒಪ್ಪಲೇಬಾರದು ಎನ್ನುವ ಒಂದೇ ಒಂದು ಹಟದಿಂದ ನಿಮ್ಮವರು ಆ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಮಾಣಗಳನ್ನೂ ತಿರಸ್ಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಏನೂ ಮಾಡಲಾಗದು. ತಿರಸ್ಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಿರುವವರಲ್ಲಿಯೂ ಎಷ್ಟು ಜನರು ಆ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಓದಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದೇ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ. ಈ ಪುಸ್ತಕವಾದರೂ ನಿಮ್ಮವರ ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರವೇ ಹೊರತು ನಾವಾಗಿಯೇ ನಾವು ಬರೆದದ್ದಲ್ಲ. ಇದನ್ನಾದರೂ ಒಪ್ಪುವಿರೋ?
ಶ್ರೀಜಯತೀರ್ಥರ ಮೂಲವೃಂದಾವನವು ಮಳಖೇಡದಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಮಂಡನೆ ಮಾಡಿ. ನವವೃಂದಾವನದಲ್ಲಿದೆಯೆನ್ನುವ ನಮ್ಮ ಮಾತನ್ನು ಖಂಡನೆ ಕೂಡ ಮಾಡಿರಿ, ಆದರೆ ಸಮರ್ಥವಾದ ದಾಖಲಾತಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸುವ ಮೂಲಕವೇ ಹೊರತು ಕೇವಲ ವ್ಯಂಗೋಕ್ತಿಗಳನ್ನು ತೂರುವುದರ ಮೂಲಕ ಅಥವಾ ಅರ್ಥಹೀನವಾದ ಕೊಂಕು ಬಾಣಗಳನ್ನು ಎಸೆಯುವುದರ ಮೂಲಕವಲ್ಲ. ಅದರಿಂದ ನಿಮ್ಮವರು ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಕಿಸಕ್ಕೆಂದು ನಗಬಹುದಷ್ಟೇ. ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ನಷ್ಟವು ಕಟೂಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದವರಿಗೇ ಆಗುವುದು. ನಕ್ಕ ಹಿಂಬಾಲಕರಿಗಲ್ಲ.
ಈಗ ಶ್ರೀಮಾಧವತೀರ್ಥರ ವೃಂದಾವನವಿರುವ ಸ್ಥಳದ ಚರ್ಚೆಯ ವಿಷಯವನ್ನು ನೋಡೋಣ.
ಶ್ರೀಮಾಧವತೀರ್ಥರ ವೃಂದಾವನವು ಕಂಪ್ಲಿಯಲ್ಲಿದೆ ಎಂಬ ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳ ಮಾತು ನಮಗೆ ಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ. ಅವರು ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿರಿ ಎಂದರೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ ಪಾಟ್ನಾದಲ್ಲಿದೆ ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಪೂಜಿಸಿರಿ ಎಂದರೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಬೇಡ ಮಂತ್ರಾಲಯದಲ್ಲಿಯೇ ಇರಿ ಅಂದರೆ ಅದನ್ನೇ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಇದರಿಂದ ನಿಮಗೆ ಆಗುವ ಸಮಸ್ಯೆ ಏನು? ಶ್ರೀವಿದ್ಯಾನಿಧಿತೀರ್ಥರ ನಂತರದ ಪರಂಪರೆಯ ಬಗ್ಗೆ ನಾವೇನಾದರೂ ಮಾತನಾಡಿದ್ದಲ್ಲಿ ನೀವು ವೇದನೆ ಪಡುವುದರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವಿದೆ. ಆದರೆ ಇದು ಹಾಗಲ್ಲವಲ್ಲ. ನಮಗೂ ಶ್ರೀಮಾಧವತೀರ್ಥರ ಮೇಲೆ ಸಮಾನವಾದ ಅಭಿಮಾನವಿದೆ. ಅದೂ ಅಲ್ಲದೆ ನಮ್ಮವರು ಮಾಡುವ ಪೂಜೆಗೆ ನಿಮ್ಮ ಮಠದವರಂತೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಅಂದ ಮೇಲೆ ಇದರಲ್ಲಿ ಒಡಕುಮೂಡಿಸುವ ಕೆಲಸವೇನು ಬಂತು? ನಿಮ್ಮ ಮಠದಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಹೀಗೆಯೇ ಅಲ್ಲವೇನು? ನಿಮ್ಮ ಗುರುಗಳು ಏನು ಹೇಳುವರೋ ಅದೇ ನಿಮಗೆ ಮಾನ್ಯ. ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದೇ ನಿಮಗೆ ಮಾನ್ಯವೆಂದ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮವರ ಮಾತಿಗೆ ನೀವು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಾದರೂ ಯಾಕೆ?
ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಾಮಿಗಳನ್ನು ಅಂದಾಗ ನಿಮಗೆ ಹೇಗೆ ಅಸಹನೆ ಆಗುವುದೋ ನಮಗೂ ಅದೇ ರೀತಿ ಆಗುವುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಅರಿಯದಷ್ಟು ಇನ್ ಸೆನ್ಸಿಟಿವ್ ಇದ್ದೀರಲ್ಲ ನೀವು!! ಇದೆಂತಹ ಕಮೆಂಟು! ಅಗಸರು, ಲಿಂಗಗಳು, ಯಾವುದೋ ಗುಡಿ ಎಂಬ ಹಗುರ ಮಾತನ್ನು ಆಡುತ್ತಿದ್ದೀರಿ. ದೇವರಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಇಟ್ಟವರು ನಮ್ಮ ಸ್ವಾಮಿಗಳೇ ಹೊರತು ನಾವ್ಯಾರೋ ಕೆಳದರ್ಜೆಯ ಸೇವಕರಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಕೂಡ ಆಚಾರ್ಯ ಮಧ್ವರ ಪೀಠದಲ್ಲಿಯೇ ಬಂದಿರುವವರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಮರ್ಯಾದೆಯಿಂದ ಕೂಡಿರಲಿ ನಿಮ್ಮ ಮಾತು. ಅವರು ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸವನ್ನು ನೀವು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡುವುದೇಕೆ? ನಿಮ್ಮ ಶ್ರೀಗಳು ಕೂಡ ನದಿಯೊಂದರ ಮಧ್ಯ ಕೂತು ಜಪ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಚಿತ್ರವೊಂದು ಹರಿದಾಡುತ್ತಿತ್ತಲ್ಲ. ನೆನಪಿದೆಯೇ? ಆ ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಯಾರೂ ಉಗುಳಿಲ್ಲವೆಂದು ಏನು ಖಾತ್ರಿ? ಕಾಗೆಯೋ ಮತ್ತೊಂದೊ ಪಕ್ಷಿಯೋ ಹೇಸಿಗೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಲ್ಲವೆಂದು ಏನು ಗ್ಯಾರಂಟಿ? ಆ ಕಲ್ಲನ್ನು ನೀವು ತೊಳೆದಿದ್ದೀರಿ ಎಂದರೂ ಕೂಡ ಉಗುಳಿದ ಕಲ್ಲನ್ನೇ ತೊಳೆದು ಅದರ ಮೇಲೆ ಕೂತೆ ಎಂದಾಗುತ್ತದಲ್ಲ! ಬೇಕಿತ್ತೇ ನಿಮಗೆ ಈ ಅಪಸವ್ಯದ ಮಾತುಗಳು?
ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ನಿಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಹಗೆ ಸಾಧಿಸಲು ಏನಾದರೂ ಕಾರಣವೇನಿದೆ? ನಮಗೆ ಏನಾದರೂ ಕೊರತೆಯಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಕೀಳರಿಮೆಯಿದ್ದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಈ ಹಗೆಯ ಮಾತಿಗೆ ಏನಾದರೂ ಅರ್ಥವಿದೆ. ಆದರೆ ವಾಸ್ತವವು ಹಾಗಿಲ್ಲವಲ್ಲ. ದಾರಿಹೋಕರಿಗೂ ನೆರಳು ಕೊಡುವ ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷವು ತನ್ನ ಸಂತತಿಯ ಮೇಲೆ ಕೃಪೆಮಾಡದೆ ಇದ್ದೀತೆ?
ಪ್ರಶ್ನೆ : ಶ್ರೀರಾಯರ ಬಗ್ಗೆ ಅಂದರೆ ಕೋಪ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರಿ. ಆದರೆ ಮಾಧವತೀರ್ಥರು ಮತ್ತು ಜಯತೀರ್ಥರ ಬಗ್ಗೆ ಈ ಗೌರವ ಯಾಕಿಲ್ಲ? ಅವರು ರಾಯರಿಗಿಂತ ದೊಡ್ಡವರಲ್ಲವೇ? ಯಾಕೆ ಈ ಡಬಲ್ ಸ್ಟಾಂಡರ್ಡ್?
ಉತ್ತರ: ಶ್ರೀಮಾಧವತೀರ್ಥರು ಮತ್ತು ಶ್ರೀಜಯಮುನಿಗಳು ಶ್ರೀರಾಯರಿಗಿಂತ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಇರುವವರೇ. ಇನಿತೂ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ. ತಾರತಮ್ಯ ಜ್ಞಾನವು ನಮಗೂ ಇದೆ. ಆದರೆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ನಾನು ಹೇಳುವುದಾದರೆ ರಾಯರಲ್ಲಿ ನಮಗೆಲ್ಲ ಸಲಿಗೆ, ಪ್ರೇಮ ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರ ಜಾಸ್ತಿ. ಇವರಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮವಿದೆ ಎಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಇನ್ನಿತರ ಯತಿಗಳಿಗೆ ಅದು ಅಗೌರವ ಎಂಬರ್ಥದಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಾರದು. ಸಂಕಟ ಬಂದೊದಗಿದ ತಕ್ಷಣವಾಗಲಿ, ಡಿಪ್ರೆಷನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಇರುವಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಅತೀವವಾದ ಆನಂದವಾದ ಕೂಡಲೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ೯೦% ಜನರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ರಾಯರೇ ಮೂಡುತ್ತಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಅವರ ಮೇಲೆ ಇರುವ ಭಕ್ತಿಯೇ ಹೊರತು ಇತರ ಯತಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಕಡಿಮೆ ಎಂದಲ್ಲ. ಎದೆ ಮುಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಹೇಳಿ ನೀವೇ. ರಾಯರಲ್ಲಿ ನೀವು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾಡಿದ ಜಗಳವನ್ನು ಶ್ರೀಮಾಧವತೀರ್ಥರಲ್ಲಿ ಎಂದಾದರೂ ಮಾಡಿದ್ದೀರೋ? ಪರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ಬರೆಯಲು ಹೋಗುವಾಗ ನಿಮ್ಮ ಅಮ್ಮ ಅಪ್ಪಂದಿರು ರಾಯರ ಹೆಸರನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಿಕೊಂಡುಹೋಗಲು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆಯೋ ಅಥವಾ ಶ್ರೀಕವೀಂದ್ರತೀರ್ಥರು ಅಥವಾ ಶ್ರೀವಾಗೀಶತೀರ್ಥರ ಹೆಸರನ್ನು ಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆಯೋ? ಎದ್ದ ತಕ್ಷಣ ರಾಯರ ಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡು ಎಂದೇ ತಾನೆ ನಮಗೆ ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿರುವುದು? ರಾಘವೇಂದ್ರ ಪ್ರಸಾದ ಎನ್ನುವ ಹೆಸರೇ ತೋರಿಸುತ್ತದಲ್ಲ ಯಾರ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಹುಟ್ಟಿದವರು ಎಂಬುದಾಗಿ! ರಾಘವೇಂದ್ರ ಪ್ರಸಾದ ಎಂಬ ಹೆಸರನ್ನು ಇಟ್ಟ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಶ್ರೀಸತ್ಯಬೋಧತೀರ್ಥರನ್ನು ಅಗೌರವಿಸಿದಂತೆ ಆಯ್ತೇನು? ಇಲ್ಲವಲ್ಲ. ಮಾಧ್ವರು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ. ಬ್ರಾಹ್ಮಣೇತರರಲ್ಲಿ ಕೂಡ ೭೫%ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಕ್ಕಳು ಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುವುದೇ ಪೂಜ್ಯಾಯ ರಾಘವೇಂದ್ರಾಯ.... ಶ್ಲೋಕದಿಂದ. ಅಲ್ಲವೇ? ಇವರೆಲ್ಲರೂ ಇತರ ಯತಿಗಳನ್ನು ನಿಂದಿಸಿದ ಹಾಗಾಯ್ತೇನು? ಇಲ್ಲವಲ್ಲ?
ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ "ಯಾವುದೋ" ಒಂದು ತುಳಸೀ ವೃಂದಾವನವನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಎನ್ನುವುದರ ಮೂಲಕ ತುಲಸಿಗೂ ನೀವು ಅವಮಾನಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲವೇನು? ತಾರತಮ್ಯದಲ್ಲಿ ತುಲಸಮ್ಮಳು ರಾಯರಿಗಿಂತ ಮೇಲ್ಮಟ್ಟದವಳು. "ಯಾವುದೋ" ಒಂದನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಅದನ್ನೇ ರಾಯರ ವೃಂದಾವನ ಎನ್ನುವ ಪೈಕಿ ಇವರು ಎನ್ನುತ್ತೀರಲ್ಲ. ಏಕ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ರಾಯರಿಗೂ, ತುಳಸಮ್ಮನಿಗೂ ಅಗೌರವವಲ್ಲವೇ! ಇದರಿಂದ ಶ್ರೀಮಾಧವತೀರ್ಥ ಶ್ರೀಪಾದರು ಮತ್ತು ಶ್ರೀಟೀಕಾಕೃತ್ಪಾದರು ಸಂತಸಪಡುವರೇ?
ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಕಟ್ಟೆಯನ್ನು ತೋರಿಸಿ ರಾಯರ ಮೂಲವೃಂದಾವನ ಅಂತ ಹೇಳುವಷ್ಟು ಅವಿವೇಕ ಇನ್ನೂ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮೂಡಿಲ್ಲ. ಮೂಡಿದರೂ ಅದನ್ನು ನಂಬಲು ಕೋಟ್ಯಂತರ ಮಂದಿ ಭಕ್ತರು ಮೂರ್ಖರಲ್ಲ. ಅಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ರಾಯರು ಎಲ್ಲರ ಹೃದಯದ ಮಿಡಿತವಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ನೆನಪಿದ್ದರೆ ಸಾಕು.
ಎಲ್ಲ ಹರಿದಾಸರುಗಳೂ ಶ್ರೀರಾಯರ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ರಚನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಅಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಅದು ಇನ್ನಿತರ ಯತಿಗಳ ಮೇಲೆ ಅಗೌರವ ಎಂದಾಯಿತೇನು? ಇಲ್ಲವಲ್ಲ! ಇದೂ ಕೂಡ ಹಾಗೆಯೇ. ರಾಯರ ಸ್ಮರಣೆ ಎಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಇತರ ಯತಿಗಳನ್ನು ಅವಹೇಳನ ಮಾಡಿದಂತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಇದು ರಾಯರ ಮೇಲಿನ ಅದಮ್ಯ ಪ್ರೇಮವಷ್ಟೇ. ನನಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ನಿಮಗೆ ಆ ಪ್ರೇಮದ ಅನುಭವ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಇದೋ ನಿಮಗೆ ನನ್ನ ಹೃದಯಪೂರ್ವಕವಾದ ವಂದನೆಗಳು.
ಸಂಪತ್ ಕುಲಕರ್ಣಿ ಇವರ ಕಮೆಂಟು: " ಅವರ ಉದ್ದೇಶಗಳು ಹಾಗೂ ಗುರಿಗಳು ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಕಲಹಗಳನ್ನು ತಂದೊಡ್ಡುವುದು. ಭಕ್ತಾಧಿಗಳಲ್ಲಿ ವೈಮನಸ್ಸು ತಂದು ಅಧರ್ಮದ ಕಡೆ ನಡೆಸುವುದು ಹಾಗೂ ಇತರ ಮಠಗಳನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸುವುದೇ ಆಗಿರುವುದರಿಂದ ಯಾವ ಪರಂಪರೆ ಹಾಗೂ ಯಾವ ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಅನ್ಯಾಯ ಹಾಗೂ ದ್ರೋಹ ಮಾಡಿದರೆ ಏನು ಆಗುವುದು .. ಆದರೆ ಆಗಲಿ ಅವರೇನು ಬಂದು ಯಾಕೆ ಈ ತರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಿರಿ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡುವರೆ ಎಂಬ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಉಳ್ಳವರು."
ಉತ್ತರ : ನೀವು ರಾಯರ ಮಠದ ಇತಿಹಾಸ ಬೇಡ. ಇನ್ನಿತರ ಮಠಗಳ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಏನೂ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹವಿಲ್ಲದೆ ಓದಿ ಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ. ಎಲ್ಲಾದರೂ ನಾವು ಬೇರೆ ಮಠಗಳೊಂದಿಗೆ (ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ) ಜಗಳಮಾಡಿರುವುದರ ಒಂದೇ ಒಂದು ಮಾತು ಇದ್ದರೆ ತೋರಿಸಿ. "ಇನ್ನಿತರ ಮಠಗಳನ್ನು ಅವಹೇಳನ ಮಾಡುವುದೇ ನಮ್ಮ ಗುರಿ" ಎನ್ನುವ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯ, ದ್ವೇಷ ಎನ್ನುವ ಮಾತು, "ಅಧರ್ಮದ ಕಡೆಗೆ ನಡೆಸುವುದು" ಎಂಬ ಹೇಳಿಕೆ, ಕಲಹಪ್ರಿಯರು, ಮಠಾಂಧತೆ, ಪೂರ್ವಗ್ರಹ ಎನ್ನುವ ಎಲ್ಲ ಕಮೆಂಟುಗಳನ್ನು ಅನುಭವರಹಿತರು ಅಥವಾ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥದ ಆಗ್ರಹಪೀಡಿತರು ಮಾತ್ರ ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯ. ಆದಾಗ್ಯೂ ಈ ಎಲ್ಲ ವಿಶೇಷಣಗಳನ್ನು ನೀವು ನಮಗೆ ಹೇಳುವುದೇ ಆದರೆ ಈ ಕೆಳಗಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಚೂರು ಉತ್ತರ ಕೊಡುವ ಪ್ರಯಾಸವನ್ನು ಮಾಡಿ.
ಪೇಜಾವರ ಮಠದ ಶ್ರೀವಿಜಯಧ್ವತೀರ್ಥ ಶ್ರೀಪಾದರ ಬಗ್ಗೆ ನಾವೇನಾದರೂ ಹೇಳಿದ್ದೇವೆಯೇ?
ಶ್ರೀವ್ಯಾಸರಾಜತೀರ್ಥ ಗುರುಸಾರ್ವಭೌಮರ ಬಗ್ಗೆ ನಾವೇನಾದರೂ ಮಾತನಾಡಿದ್ದೇವೆಯೇ?
ಶ್ರೀವಾದಿರಾಜತೀರ್ಥ ಗುರುಸಾರ್ವಭೌಮರ ಬಗ್ಗೆ ಹಗುರವಾಗಿ ಏನಾದರೂ ಹೇಳಿದ್ದೇವೆಯೇ?
ಶ್ರೀಶ್ರೀಪಾದರಾಜತೀರ್ಥರ ಬಗ್ಗೆ ಏನಾದರೂ ಮಾತನಾಡಿದ್ದೇವೆಯೇ?
ವೇದಶಾಖೆಯೊಂದರೆ ಪ್ರವರ್ತಕರಾದ ಯಾಜ್ಞ್ಯವಲ್ಕಾಚಾರ್ಯರ ಬಗ್ಗೆ ಹಗುರವಾಗಿ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಮಾತನಾಡಿದ್ದೇವೆಯೇ?
ಅಷ್ಟಮಠಗಳ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳದೆ ಅವುಗಳಿಗೆ ಅಗೌರವ ತೋರುವಂತಹ ಘಟನೆಗಳನ್ನೇನಾದರೂ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿದ್ದೇವೆಯೇ?
ನಾವಾಗಿಯೇ ನಾವು ನಿಮ್ಮ ಪರಂಪರೆಯ ಯತಿಗಳ ದರ್ಜೆಯನ್ನು ಕೀಳಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಿ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಮುದ್ರಿಸಿದ್ದೇವೆಯೇ?
ನಮ್ಮ ಮಠದಿಂದ ಮುದ್ರಿಸಿರುವ ಪುಸ್ತಕಗಳೇನಿದ್ದರೂ ನೀವು ಬರೆದಿರುವ ಪುಸ್ತಕಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಗಳು ಮಾತ್ರ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಒಪ್ಪುತ್ತೀರೋ?
ನಮ್ಮಿಂದಲೇ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಿದವರು ಇವರು ಎಂದು ಇತರ ಮಠೀಯ ಗುರುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿರುವ ಮಾತು ನಮ್ಮಿಂದ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಕೇಳುವುದೋ ನಿಮಗೆ?
ನಿಂತು ಹೋಗಲಿದ್ದ ಉತ್ತರಾದಿಮಠವನ್ನು ನಾವು ಉದ್ಧರಿಸಿದೆವು ಎಂದು ಎಲ್ಲಾದರೂ ಬರೆದಿದೆಯೋ?
ಸಂಪತ್ ಕುಲಕರ್ಣಿ ಕೆಂಭಾವಿ, ಶ್ರೀವತ್ಸ ಜಿ. ಕಶ್ಯಪ, ವಿಜಯವಿಠಲ ಆಯಾಚಿತ, ವಾದಿರಾಜ ಕೆಂಭಾವಿ ಮತ್ತಿತರರ ಹಲವು ಕಮೆಂಟುಗಳಿಗೆ ನಾನು ಈ ಲೇಖನದ ಮೂಲಕ ಉತ್ತರಿಸಿದ್ದೇನೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಆಗ್ರಹವಿಲ್ಲದೆ ಇವುಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ. ಸ್ವೀಕರಿಸದೆ ಮತ್ತೂ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನೇ ಮಾಡಿ ವಿಜಯವಂತರಾಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಲ್ಲಿ ಅದು ನಿಮ್ಮ ಇಷ್ಟ. ಎಲ್ಲರ ಹೆಸರುಗಳು ನೆನಪಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೆಲವರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಬರವಣಿಗೆಯ ಶೈಲಿಯುಂಟು. ಹರಿವಾಯುಗುರುಗಳ ಕೃಪೆಯನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಂಡಲ್ಲಿ ಮಧ್ವಸಾಹಿತ್ಯದ ಸುವಾಸನೆಯನ್ನು ಅವರು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಪಸರಿಸಬಲ್ಲರು. ಆಯ್ಕೆ ಅವರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು.
ನಮ್ಮ ಮಠದ ವರದೇಂದ್ರ, ಸುಜಯ ಜೋಷಿ, ಶ್ರೀನಿಧಿ ಆಚಾರ್ ಮತ್ತಿರರಿಗೆ ನನ್ನ ಸಲಹೆ ಇಷ್ಟೇ. ವಾದಿರಾಜ ಕೆಂಭಾವಿ ಇವರು ಮಾಡುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸುವುದೇ ಆದಲ್ಲಿ ನೀವುಗಳು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೇ ಹೇಳುವ ಬದಲು, ಎರಡೇ ಸಾಲಿನ ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟು ನಾಲ್ಕಾರು ದಿನಗಟ್ಟಲೆ ಮಾಯವಾಗುವ ಬದಲು, ಹರ್ಟ್ ಆಗುವಂತಹ ಶಬ್ದವನ್ನು ಬಳಸುವ ಬದಲು ಚೆನ್ನಾಗಿ ವಿವರಣೆ ಇರುವಂತಹ ಉತ್ತರವನ್ನು ಕೊಡಿ. ಒಂದು ಎರಡು ದಿನಗಳ ಹೋಂ ವರ್ಕ್ ಮಾಡಿದರೆ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಬೆಲೆ ಇರುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಶ್ರೀಗಳವರು ಮತ್ತು ಪೂಜ್ಯ ಆಚಾರ್ಯರು ಪ್ರಮಾಣದ ಉಲ್ಲೇಖವಿಲ್ಲದೆ ಮಾತು ಇರಲಿ, ಒಂದು ಅಕ್ಷರವನ್ನೂ ಪ್ರಕಟಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ನಮಗೆ ನೆನಪು ಇರಬೇಕು. ಅವರ ಹತ್ತಿರ ಇದ್ದೂ ಕೂಡ ನಾವುಗಳು ಹೊರಗಿನವರಿಗೆ ಬಾಲಿಶವಾದ ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟರೆ ಅದರ ಪರಿಣಾಮ ಹೀಗೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಕೊನೆಯಿಲ್ಲದ ವಾದ.
comments
Raja B Srikanth 15 October 2018
Raja B Srikanth Excellent reply for both mutt shishyas. ನಾವು ಕಲಿಯುವುದು ಬಹಳಷ್ಟು, ಕಲಿತದ್ದು ಅಷ್ಟು ಇಷ್ಟು. ಅದ್ಭುತವಾದ ಬರವಣಿಗೆ ಯೊಂದಿಗೆ ಉತ್ತರ ಹೇಗೆ ಕೊಡಬೇಕು ಎನ್ನವ ಪಾಠವನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.
Vijayavittala Vittala
Vijayavittala Vittala ನಿಜವಾದ ಮಾತು.ಸರ್
Pushkar Parthakudi
Pushkar Parthakudi ದಿಟ್ಟ ಲೇಖನವನ್ನು ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರವಾಗಿ ರಚಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕ ಅಭಿನಂದನೆಗಳು👏. ಕೆದಕುವ ಬಣಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟೇ ಯೋಗ್ಯ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರ ನೀಡಿದರು ಪುನಃ ಕುಚೋದ್ಯ ನುಡಿಗಳಿಂದಲೇನೇ ವಾದಕ್ಕೆ ಅವರು ಸಿಧ್ಧರಾಗಿರುವುರು ಎಂಬುದು ನಿಸ್ಸಂಶಯ. ಏಕೆಂದರೆ ಅಂಧಕಾರದಿಂದ ಕೂಡಿದ ದುರಭಿಮಾನ ಭರಿತ ವಾಗ್ವಾದಕ್ಕೂ, ಸಾತ್ವಿಕವಾಗಿ ಪ್ರಮಾಣಸಹಿತ, ಗುರುಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಥೆಯ ಮೇಲಿರುವ ಭಕ್ತಿಸಹಿತ-ಸ್ವಾಭಿಮಾನದಿಂದ ಕೂಡಿರುವ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಕ್ಕೂ ಅಜ-ಗಜಾಂತರ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿರುವುದು.
Raghavendra Sankarabanda
Raghavendra Sankarabanda nimma uttara Eradu matada aprabudda shishyarigagi anvayisuthade. yakandare cheap comments kevala UM navarinda mathra bandiddallla. otherwise this is a good write-up wtih sensiblity
Vijay Kumar
Vijay Kumar Why you are quarreling both maths are madhwa matha but unfortunately some difference of opinion are their let us try to clarity the fact thing by answering the question and again again the issue will not............. So please use only proper words to …See more
Ramesh Krk
Ramesh Krk Madhwa rules pray ,enjoy and live together, but not fight and live.!!!!??????
Vasuki Honnour
Vasuki Honnour Satyameva jayate. Sensible, apt , timely response.
Ramanatha Sharma
Ramanatha Sharma Matured writing
Shireesha Sharma
Shireesha Sharma Good Analysis.
Sandhya Nagaraj
Sandhya Nagaraj Tumba channagi barediddiri
Maruthi Guruprasad
Maruthi Guruprasad Nice write up
Bisilahalli Raghu Karnam
Bisilahalli Raghu Karnam Super sir....
Yathiraja Sosale
Yathiraja Sosale Sree padmanaabha theertharu.
Sree Narahari theertharu
Sree Madhava theertharu
Sree Akshobhya theertharu
E naalvaru Sree vyasaraja mutt Sree Raghavenda swamy mutt & Sree uthharaadhi mutt galige moola purusharu.
Guruindresh Srirangam
Guruindresh Srirangam Super guru
Rahul Rai Sir ji, looks like some important gyaan... English या हिंदी mein hoga toh bahut achha hoga.
Manage
Like
· Reply · See translation · 2d
Eeshavasyam Sharma
Eeshavasyam Sharma Rahul dear, sincerely telling. This lengthy post contains no food for our hearts. It is in reply to usage of some rude words towards Rayara Matha. That's all.
Rahul Rai Hare krishna, I believe you have given a befitting reply. Krishna will surely take care.... Om Sri Raghavendraya Namah
Manage
.
Year 2021
ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು. ಮಣ್ಣೂರು. ಭಾದ್ರಪದ ಕೃ. ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ.
14.10.2012 ರಂದು ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರ ಉತ್ತರಾರಾಧನೆ ದಿನ ಶ್ರೀ 1008 ಶ್ರೀ ವಿದ್ಯಾಸಾಗರ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರ ಪ್ರ ವಚನದ ಸಂಗ್ರಹ.
ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಶಿಷ್ಯರಲ್ಲಿ ಮೂರನೆಯವರೇ ಇಂದಿನ ಕಥಾನಾಯಕ ರಾದ ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು. ಇವರ ಪೂರ್ವಾಶ್ರಮದ ಹೆಸರು ಶ್ರೀ ವಿಷ್ಣು ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು. ಆಚಾರ್ಯರೊಡನೆ ವಾಕ್ಯಾರ್ಥ ಮಾಡಿ ಮಧ್ವ ತತ್ವಗಳಿಗೆ ಮಾರುಹೋಗಿ, ಆಚಾರ್ಯರ ಶಿಷ್ಯತ್ವ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರು. ಭಾರತ ದೇಶದ ಸಕಲ ವಿದ್ಯಾಕೇಂದ್ರದ ಮಾಯಾವಾದಿಗಳನ್ನು ಸೋಲಿಸಿ ಆಚಾರ್ಯರಿಗೆ ಕೀರ್ತಿಯನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿದರು.
ಗುರುಗಳ ಚರಮ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುವ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರ ಕಾರ್ಯ ವೈಖರಿ ಯನ್ನು ಕಿಂಚಿತ್ ಯಥಾಮತಿ ತಿಳಿಯೋಣ.
ಸಾಧಿತಾಖಿಲ ಸತ್ತ್ತತ್ವಮ್ ಬಾಧಿತಾಖಿಲ ದುರ್ಮತಂ
ಬೋಧಿತಾಖಿಲ ಸನ್ಮಾರ್ಗಮ್ ಮಾಧವಾಖ್ಯ ಯತಿಮ್ ಭಜೇ
ಸಾಧಿತಾಖಿಲ ಸತ್ ತತ್ವಮ್ ...
ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು ಆಚಾರ್ಯರಿಂದ ಉಪದೇಶ ಪಡೆದು,
ಸತ್ಯವಾದ ಸತ್ಯ ಅಂದರೆ ಶ್ರೀಹರಿಯ ತತ್ವವನ್ನು ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಿದರು.
ಹರಿ ಸರ್ವೋತ್ತಮ ವಾಯುಜೀವೋತ್ತಮ ಎಂಬ ಸತ್ಯವಾದ ತತ್ವವನ್ನು
ಲೋಕದ ಜನರಿಗೆ ಬೋಧನೆ ಮಾಡಲು ದುರ್ಮಾರ್ಗದಿಂದ ಸನ್ಮಾರ್ಗಕ್ಕೆ ತರಲು ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರು ಸ್ವತಃ ಸತ್ಯಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಇದ್ದು ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಬಾಧಿತಖಿಲ ದುರ್ಮತಂ ಬೋಧಿತಾಖಿಲ ಸನ್ಮಾರ್ಗಮ್
ಆಚಾರ್ಯರು 21 ಕುಮತ ಗಳನ್ನು ಖಂಡನೆ ಮಾಡಿ ಶ್ರೀಹರಿಯಿಂದ ಪರಂಪರಾಗತವಾಗಿ ಬಂದ ಪ್ರಾಚೀನ ದ್ವೈತ ಮತಕ್ಕೆ ಕವಿದ ಅಜ್ಞಾನದ ಪರದೆ ತೆರೆದು ಪಂಚ ಭೇದ ತಾರತಮ್ಯ ಜಗಕ್ಕೆ ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟರು.ಆಗಿನ ಕಾಲದ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ದುರ್ಮತಗಳ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ತಗ್ಗಿಸಿ ಸಜ್ಜನರನ್ನು ಸರಿಯಾದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದವರು ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು. ಮುಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಸಾಧನೆಯತ್ತ ಸಜನರನ್ನು ಕರೆ ತಂದರು. ಆಚಾರ್ಯರ ಉಕ್ತಿಯಂತೆ ಉಪದೇಶಗಳನ್ನು ಶಿರಸಾ ವಹಿಸಿದರು. ವಾಯುಸ್ತುತಿಯ ಶ್ಲೋಕ ಆಜ್ಞಾ ಮನ್ ಯೈರ ಧಾರ್ಯಾಂ....... ದಂತೆ ಮಾಧವತೀರ್ಥರು ಗುರುಗಳಾದ ಮಧ್ವರ ಅಹ್ನೆಯನ್ನು ಶಿರಸಾ ಪಾಲಿಸಿ ತೋರಿಸಿದರು.
ಮಾಧವಾಖ್ಯ ಯತಿಮ್ ಭಜೇ
ಈ ಮೊದಲೇ ತಿಳಿಸಿದಂತೆ ಆಚಾರ್ಯ ಕೃತ ಋಗ್ ಭಾಷ್ಯ ಗ್ರಂಥಕ್ಕೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಬರೆದ ಪ್ರಪ್ರಥಮ ಶಿಷ್ಯರಲ್ಲಿ ಯತಿಗಳಾಗಿ ಈ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸಿದ ಮಾಧವತೀರ್ಥರ ಅಂತರ್ಗತ ಮಧ್ವಾಅಂತರ್ಗತ ಭಾ. ಮು. ಅಂ. ಹಯಗ್ರೀವ ದೇವರು ಎಲ್ಲ ಜನರನ್ನು ಕಾಪಾಡಲಿ ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವ ಮಧುಸೂದನ ಕಲಿಭಟ್.
****
ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು.
ಶ್ರೀ 1008 ಶ್ರೀ ವಿದ್ಯಾಸಾಗರ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರ ಪ್ರ ವಚನದ ಸಂಗ್ರಹ.
ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಶಿಷ್ಯರಲ್ಲಿ ಮೂರನೆಯವರೇ ಇಂದಿನ ಕಥಾನಾಯಕ ರಾದ ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು. ಇವರ ಪೂರ್ವಾಶ್ರಮದ ಹೆಸರು ಶ್ರೀ ವಿಷ್ಣು ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು. ಆಚಾರ್ಯರೊಡನೆ ವಾಕ್ಯಾರ್ಥ ಮಾಡಿ ಮಧ್ವ ತತ್ವಗಳಿಗೆ ಮಾರುಹೋಗಿ, ಆಚಾರ್ಯರ ಶಿಷ್ಯತ್ವ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರು. ಭಾರತ ದೇಶದ ಸಕಲ ವಿದ್ಯಾಕೇಂದ್ರದ ಮಾಯಾವಾದಿಗಳನ್ನು ಸೋಲಿಸಿ ಆಚಾರ್ಯರಿಗೆ ಕೀರ್ತಿಯನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿದರು.
ಗುರುಗಳ ಚರಮ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುವ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರ ಕಾರ್ಯ ವೈಖರಿ ಯನ್ನು ಕಿಂಚಿತ್ ಯಥಾಮತಿ ತಿಳಿಯೋಣ.
ಸಾಧಿತಾಖಿಲ ಸತ್ತ್ತತ್ವಮ್ ಬಾಧಿತಾಖಿಲ ದುರ್ಮತಂ
ಬೋಧಿತಾಖಿಲ ಸನ್ಮಾರ್ಗಮ್ ಮಾಧವಾಖ್ಯ ಯತಿಮ್ ಭಜೇ
ಸಾಧಿತಾಖಿಲ ಸತ್ ತತ್ವಮ್ ...
ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು ಆಚಾರ್ಯರಿಂದ ಉಪದೇಶ ಪಡೆದು,
ಸತ್ಯವಾದ ಸತ್ಯ ಅಂದರೆ ಶ್ರೀಹರಿಯ ತತ್ವವನ್ನು ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಿದರು.
ಹರಿ ಸರ್ವೋತ್ತಮ ವಾಯುಜೀವೋತ್ತಮ ಎಂಬ ಸತ್ಯವಾದ ತತ್ವವನ್ನು
ಲೋಕದ ಜನರಿಗೆ ಬೋಧನೆ ಮಾಡಲು ದುರ್ಮಾರ್ಗದಿಂದ ಸನ್ಮಾರ್ಗಕ್ಕೆ ತರಲು ಶ್ರೀ ಮಾಧವತೀರ್ಥರು ಸ್ವತಃ ಸತ್ಯಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಇದ್ದು ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಬಾಧಿತಖಿಲ ದುರ್ಮತಂ ಬೋಧಿತಾಖಿಲ ಸನ್ಮಾರ್ಗಮ್
ಆಚಾರ್ಯರು 21 ಕುಮತ ಗಳನ್ನು ಖಂಡನೆ ಮಾಡಿ ಶ್ರೀಹರಿಯಿಂದ ಪರಂಪರಾಗತವಾಗಿ ಬಂದ ಪ್ರಾಚೀನ ದ್ವೈತ ಮತಕ್ಕೆ ಕವಿದ ಅಜ್ಞಾನದ ಪರದೆ ತೆರೆದು ಪಂಚ ಭೇದ ತಾರತಮ್ಯ ಜಗಕ್ಕೆ ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟರು.ಆಗಿನ ಕಾಲದ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ದುರ್ಮತಗಳ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ತಗ್ಗಿಸಿ ಸಜ್ಜನರನ್ನು ಸರಿಯಾದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದವರು ಶ್ರೀ ಮಾಧವ ತೀರ್ಥರು. ಮುಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಸಾಧನೆಯತ್ತ ಸಜನರನ್ನು ಕರೆ ತಂದರು. ಆಚಾರ್ಯರ ಉಕ್ತಿಯಂತೆ ಉಪದೇಶಗಳನ್ನು ಶಿರಸಾ ವಹಿಸಿದರು. ವಾಯುಸ್ತುತಿಯ ಶ್ಲೋಕ ಆಜ್ಞಾ ಮನ್ ಯೈರ ಧಾರ್ಯಾಂ....... ದಂತೆ ಮಾಧವತೀರ್ಥರು ಗುರುಗಳಾದ ಮಧ್ವರ ಅಹ್ನೆಯನ್ನು ಶಿರಸಾ ಪಾಲಿಸಿ ತೋರಿಸಿದರು.
ಮಾಧವಾಖ್ಯ ಯತಿಮ್ ಭಜೇ
ಈ ಮೊದಲೇ ತಿಳಿಸಿದಂತೆ ಆಚಾರ್ಯ ಕೃತ ಋಗ್ ಭಾಷ್ಯ ಗ್ರಂಥಕ್ಕೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಬರೆದ ಪ್ರಪ್ರಥಮ ಶಿಷ್ಯರಲ್ಲಿ ಯತಿಗಳಾಗಿ ಈ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸಿದ ಮಾಧವತೀರ್ಥರ ಅಂತರ್ಗತ ಮಧ್ವಾಅಂತರ್ಗತ ಭಾ. ಮು. ಅಂ. ಹಯಗ್ರೀವ ದೇವರು ಎಲ್ಲ ಜನರನ್ನು ಕಾಪಾಡಲಿ ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವೆ.
***
No comments:
Post a Comment